[ดาราทอง]

ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ สุธรรม

ถาม : การตัดศีรษะถวายเพื่อเป็นพุทธบูชา ถือว่าเป็นบุญหรือบาป และเพราะเหตุผลอะไรถึงเป็นบุญหรือเป็นบาป ?
ตอบ : เป็นนกกระจอกอย่าถามถึงเพดานบินของพญาครุฑ เพราะว่าไม่มีทางทำได้และไม่มีทางที่จะเข้าใจได้ว่า "ขนาดนั้นเชียวหรือ ?"

กราบ อนุโมทนาในคำตอบของหลวงพ่อเล็กค่ะ ทำให้ได้รับคำตอบตามที่ศึกษามาและที่ตรงกับความเข้าใจ คำตอบนี้เป็นการยืนยันให้ รู้สึกปีติมากค่ะ สาธุค่ะ


มังคลพุทธวงศ์ที่ ๓ พระไตรปิฎก เล่มที่ ๓๓ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๒๕
ขุททกนิกาย อปทาน ภาค ๒ -พุทธวังสะ-จริยาปิฎก
http://84000.org/tip...3&A=7320&Z=7378

พระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระนามว่ามังคลพุทธเจ้า พระองค์นี้
อรรถกถากล่าวว่า เมื่อครั้งพระองค์ยังเป็นโพธิสัตว์อยู่ พระชาติหนึ่งได้เคยทำการบูชาพระเจดีย์ของพระพุทธเจ้าพระองค์ โดยการจุดไฟทั่วตัว เพื่อทำการบูชา แต่อย่างไรก็ตาม แม้จุดไฟทั่วตัว ความร้อนของไฟ มิได้ระคายเคืองแม้เพียงขุมขน ของพระโพธิสัตว์เลย
http://84000.org/tip...?b=27.0&i=0&p=3

https://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=33.2&i=4




อรรถกถา นิทานกถา ว่าด้วย ทูเรนิทาน อวิทูเรนิทาน สันติเกนิทาน

ได้ยินว่า ในกาลที่ท่องเที่ยวไปเป็นพระโพธิสัตว์ พระองค์ดำรงอยู่ในอัตภาพเช่นกับพระเวสสันดร พร้อมด้วยบุตรและภริยา อยู่ที่ภูเขาเช่นกับเขาวงกต. ครั้งนั้น มียักษ์คนหนึ่งชื่อขรทาฐิกะ ได้ยินว่า พระมหาบุรุษมีอัธยาศัยชอบให้ทาน จึงเข้าไปหาด้วยเพศแปลงเป็นพราหมณ์แล้ว ขอทารกสองคนกะพระมหาสัตว์. พระมหาสัตว์กล่าวว่า ดูก่อนพราหมณ์ เราให้ลูกน้อย ดังนี้แล้ว ยินดีร่าเริง ทำให้แผ่นดินมีน้ำล้อมรอบไหวอยู่ ได้ให้ทารกแม้ทั้งสองแล้ว ยักษ์ยืนพิงพะนักพิง ในที่สุดแห่งที่จงกรม. เมื่อพระมหาสัตว์เห็นอยู่นั่นเอง เคี้ยวกินทารกเหมือนกำรากไม้ ความโทมนัสแม้เท่าปลายเส้นผม มิได้เกิดขึ้นแก่พระมหาบุรุษ เพราะมองดูยักษ์ แม้จะเห็นปากของมัน กำลังหลั่งสายเลือดออกมาอยู่ ดูราวกะว่า เปลวไฟในปากที่พออ้าขึ้น เมื่อเขาคิดอยู่ว่า ทานอันเราให้ดีแล้วหนอ ปีติและโสมนัสอย่างใหญ่หลวง ได้เกิดขึ้นทั่วตัว. เขาได้กระทำความปรารถนาว่า ด้วยผลแห่งทานของเรานี้ในอนาคต ขอรัศมีจงฉายออก โดยทำนองนี้นี่แหละ. เพราะอาศัยความปรารถนานั้นของเขา รัศมีจึงฉายออกจากสรีระของเขา ผู้เป็นพระพุทธเจ้าแผ่ซ่านไปตลอดที่เพียงนั้น. บุรพจริยาแม้อื่นอีกของพระองค์ก็ยังมี

ได้ยินว่า พระองค์ในกาลเป็นพระโพธิสัตว์ เห็นเจดีย์ของพระพุทธเจ้าองค์หนึ่ง คิดว่า เราควรบริจาคชีวิตแด่พระพุทธเจ้าองค์นี้ จึงพันสรีระทั้งหมด โดยทำนองที่พันประทีปด้าม เอาเนยใสใส่จนเต็มถาดทองคำมีค่าแสนหนึ่ง สูงได้หนึ่งศอกกำ จุดไส้ตะเกียงพันหนึ่งในถาดนั้น เอาศีรษะเทินถาดนั้นไว้ แล้วให้จุดไฟทั่วตัว กระทำประทักษิณเจดีย์ ให้ล่วงไปตลอดคืนหนึ่ง. เมื่อเขาแม้พยายามอยู่อย่างนี้จนถึงเวลาอรุณขึ้น ความร้อนก็มิได้ระคายเคืองแม้เพียงขุมขน ได้เป็นประหนึ่งว่า เข้าไปในห้องแห่งดอกบัวหลวง. จริงอยู่ ธรรมดาว่า ธรรมนี้ย่อมรักษาคนผู้รักษาตนอยู่. เพราะเหตุนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงตรัสว่า

ธรรมแลย่อมรักษาบุคคลผู้ปกติประพฤติธรรม ธรรมที่บุคคลประพฤติดีแล้ว ย่อมนำสุขมาให้ นี้เป็นอานิสงส์ในธรรมที่บุคคลประพฤติดีแล้ว ผู้มีปกติประพฤติธรรม ย่อมไม่ไปสู่ทุคติ.
เพราะผลแห่งกรรมแม้นี้ แสงสว่างจากพระสรีระของพระผู้มีพระภาค เจ้าพระองค์นั้น จึงแผ่ซ่านไปตั้งอยู่ตลอดหมื่นโลกธาตุ.

https://84000.org/tipitaka/attha/att...b=27.0&i=0&p=3