[เถรี]

ลำเอียงเพราะโกรธ ก็พอกับลำเอียงเพราะเกลียด ก็คือไม่ชอบหน้า โดยเฉพาะยอมรับไม่ได้ว่าตัวเองผิดหรือว่าตัวเองโง่..! คนอื่นมีความรู้ความคิดที่ดีกว่าแล้วมาแนะนำ เรารับไม่ได้จึงพลอยเกลียดขี้หน้าเขา แล้วถึงเวลาก็ขาดความยุติธรรม เพราะว่าเราเกลียดคนนี้ ต่อให้มีความดีแค่ไหนก็อย่าหวังว่าจะพิจารณาความดีให้

ลำเอียงเพราะกลัว ก็คือ ส่วนใหญ่ถ้าหากว่าเขา "เส้นใหญ่" ส่งผลกระทบต่อตัวเองได้ คนโน้นก็เด็กหลวงพ่อ คนนี้ก็ญาติหลวงพ่อ แล้วไม่กล้าทำอะไร ปล่อยให้เขาสร้างความเสียหายให้กับหมู่คณะ

ส่วนลำเอียงเพราะหลง ไม่ต้องพูดถึง โง่ชัด ๆ..! หลงในที่นี้ก็คือหลงผิด เห็นดีเห็นงามในสิ่งที่ผิด ต่อให้ขัดต่อหลักธรรมหรือความเป็นจริงก็ยังจะทำ

เพราะฉะนั้น...ท่านทั้งหลายไม่ว่าจะเป็นพระภิกษุสามเณร แม่ชี หรือฆราวาส จะอยู่ในวัดหรือว่าทางบ้าน จะอยู่ในประเทศหรือต่างประเทศก็ตาม ต้องพิจารณาตรงนี้ให้ดี ว่าการทำการทำงานของเรามีอคติหรือไม่ ?

พระเดชพระคุณท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระมหาธีราจารย์ วัดชนะสงคราม อดีตกรรมการมหาเถรสมาคม อดีตคณะผู้ปฏิบัติหน้าที่สมเด็จพระสังฆราช กล่าวเอาไว้ว่า "แม้เกลียดชัง ต้องตั้งกรุณา" พูดง่าย ๆ ก็คือ ต่อให้ไม่ชอบหน้า แต่ถ้าหากว่าเขามีความดีความชอบอะไรเราก็ต้องให้เขา ไม่ใช่ว่าไม่ชอบขี้หน้าแล้ว ชาตินี้ทั้งชาติเอ็งไม่มีวันได้โต..!

ดังนั้น...ในเรื่องของการทำงานทำการทุกอย่างจะขาดคำว่ายุติธรรมไม่ได้ คำว่ายุติธรรมในที่นี้ ไม่ใช่หยุดความเป็นธรรม หากแต่ว่าทุกสิ่งทุกอย่างจบลงโดยหลักธรรม ก็คือต้องตรงไปตรงมา ถ้าใครสามารถทำอย่างนี้ได้ จะได้รับความเกรงใจจากคนทั่วไป แต่ถ้าขาดความยุติธรรมเมื่อไร ก็จะวุ่นวายไปหมด อย่างบ้านเราเมืองเราในปัจจุบันนี้ เพราะว่าส่วนใหญ่แล้วก็คือ ใช้กฎหมายแบบสองมาตรฐาน

ถ้าเป็นพวกกูอะไรก็ไม่ผิด ถึงผิดมากก็กลายเป็นผิดน้อย แต่ถ้าไม่ใช่พวกกู ก็ผิดทุกเรื่อง ถึงผิดน้อยก็กลายเป็นผิดมาก ลักษณะอย่างนี้นานไป ความอดทนของคนมีไม่เพียงพอ ในเมื่อถึงเวลาเขาระเบิดออกมาพร้อม ๆ กัน บ้านเราเมืองเราจะเดือดร้อนมากกว่านี้ ในส่วนนี้ไม่ขอกล่าวถึง เพราะว่าเป็นเรื่องของบ้านของเมืองที่เกินความสามารถของพวกเราที่จะไปยุ่งเกี่ยวด้วย