[สุธรรม]

ด่านตรวจคนเข้าเมืองที่หน้าตาเหมือน "งอบ" ของชาวนาไทย (ห้ามถ่ายรูป)

โผล่ออกมาอีกทีก็วิ่งขึ้นถนนลอยฟ้าข้ามหัวรถราอื่น ๆ แล้วมาโดนคนอื่นข้ามหัวด้วยการลอดใต้ทางด่วนขนาดใหญ่ ตรงไปยังด่านตรวจคนเข้าเมืองที่หน้าตาเท่มาก ๆ เพราะว่าเป็นโครงเสาโลหะตั้งขึ้นไป แล้วมีสายสลิงโยงลงมาที่ “ตัวอาคาร” หน้าตาคล้ายกับงอบของบ้านเรา แต่ละเสาจะมีงอบอยู่ตรงกันข้ามข้างละใบ รวมทั้งหมด ๘ ใบด้วยกัน ใต้งอบแต่ละใบก็คือห้องทำงานของด่านตรวจคนเข้าเมืองขาเข้าและขาออก “พระอาจารย์ท่านใดที่มีใบขอคืนภาษี ๘ % กรุณาช่วยรวบรวมมาให้ผมด้วยครับ จะได้เอาไปให้เขาประทับตราเพื่อขอคืนภาษี เวลาไปที่สนามบินจะได้ไม่ต้องเสียเวลาไปประทับตราอีก”...

พวกเราหลายคนรวบรวมใบขอคืนภาษีส่งให้กับมัคคุเทศก์รูปหล่อ ซึ่งถือไปรวมกับบัญชีรายชื่อของพวกเรา มีแต่ท่านประธานรุ่นที่บ่นอุบอิบด้วยเสียงเหน่อเพชรบุรีเพราะหาใบคืนภาษีไม่เจอ ไม่รู้ว่าท่านเอาไปซุกไว้ที่ไหน “คราวหน้าบอกแต่เนิ่น ๆ หน่อยนะ บอกกะทันหันแบบนี้หาไม่เจอหรอก” ก่อนลงจากรถมัคคุเทศก์ของเรายังกำชับว่า “บริเวณนี้ห้ามถ่ายรูปนะครับ” แล้ววิ่งลงไปยังห้องทำงานที่ตรงกับเลนรถของเรา นายสันโดษนำรถวิ่งไปจอดรอที่ลานจอดรถขนาดใหญ่ข้างด่าน อาตมาเบื่อที่จะรออยู่บนรถเฉย ๆ จึงลงจากรถไปเพื่อหามุมที่เขา “ไม่ห้ามถ่ายรูป”...

เดินไปหานายสันโดษที่ลงไปยืนผ่อนคลายอิริยาบถที่ข้างรถคู่ใจ บอกว่าขอถ่ายรูปด้วย อีกฝ่ายทำมือ OK อาตมาจึงส่งกล้องให้ท่านอาจารย์ ดร.พิเชฐช่วยบริการ แล้วท่านอาจารย์ก็ส่งไมโครโฟนที่ “ไมโคร” จริง ๆ เพราะว่าตัวเท่าปลายนิ้วก้อยมาให้ บอกว่า “ช่วยสัมภาษณ์มาร์โกให้หน่อยครับ” อาตมารับมาแล้วหันไปส่งให้นายสันโดษพลางถามว่า “รู้สึกอย่างไรบ้างกับผู้โดยสารคณะนี้ ?” นายสันโดษอึกอักใบ้รับประทาน ยืนงงเหมือนกับโดนหมัดของ ไมค์ ไทสัน อยู่อึดใจหนึ่ง ก็ส่งไมโครโฟนคืนให้อาตมาแล้วเดินหนีไปดื้อ ๆ ทำเอาทั้งท่านอาจารย์และอาตมาหัวเราะกันลั่น เออหนอ...คนที่กลัว “ดอกพิกุลร่วง” ขนาดนี้ก็มีเหมือนกัน...