[เถรี]

มีดเมื่อไม่ได้ลับ จะหาความคมกล้ามาจากไหน ? เราก็เหลือเพียงการสร้างบารมีโดยการให้ทาน จากการทำบุญออนไลน์ หรือถ้าใครเข้มแข็งพอก็สามารถปฏิบัติสมาธิภาวนาที่บ้าน แต่บรรยากาศก็ไม่ค่อยจะเอื้อให้การปฏิบัติของเราก้าวหน้า ไม่ต้องพูดถึงการใช้กําลังปัญญาฝ่าฟันอุปสรรคต่าง ๆ เพื่อให้ได้เดินทางไปวัด...

ยิ่งการไปวัดเพื่อสร้างบุญสร้างกุศลยากเท่าไร เราก็ยิ่งเห็นทุกข์เห็นโทษในการเกิดมากขึ้น ขนาดบุคคลที่ใฝ่บุญใฝ่กุศลอย่างพวกเรา ยังต้องประกอบด้วยความทุกข์ยากเห็นปานนี้ บุคคลอื่นที่ขึ้นชื่อว่าจะไม่ทุกข์นั้นย่อมไม่มี...

แต่ตอนนี้สถานการณ์ทำให้การฝึกฝนเพื่อให้เกิด สติ สมาธิ ปัญญา น้อยลงจนถึงขนาดสิ้นหนทาง..! การสร้างบารมีเพิ่มขึ้นให้กับตนเองด้วย ศีล สมาธิ ปัญญา ก็อาจจะเหลือแต่ศีลและสมาธิในเบื้องต้น ไปไม่ถึงปัญญาที่จะช่วยให้เราหลุดพ้นจากกองทุกข์ได้...

การสร้างกองบุญการกุศลด้วยทาน ด้วยศีล ด้วยการภาวนา ก็อาจจะขาดตกบกพร่อง เพราะว่าบรรยากาศไม่เอื้ออำนวย หรือพาให้เข้าใจไขว้เขวไปว่า การทำบุญอย่างเดียวก็พอแล้ว โดยลืมไปว่าการให้ทานนั้นเป็นเพียงกำลังใจของบุคคลในระดับบารมีต้นเท่านั้น ส่วนการให้ทาน รักษาศีล ซึ่งเป็นกำลังใจของบุคคลในระดับบารมีขั้นกลาง และการให้ทาน รักษาศีล เจริญภาวนา ซึ่งเป็นกำลังใจของบุคคลที่มีบารมีขั้นสูงสุดนั้น ย่อมห่างไกลเกินฝัน...

ได้แต่หวังว่าเมื่อรู้ลีลาของมารแล้ว พวกเราจะได้วางกำลังใจในการต่อสู้ได้ถูกต้อง ขออนุโมทนาในความดีที่ทุกท่านได้ร่วมกันทำในครั้งนี้ อย่าปล่อยให้ New Normal มาสร้างช่องว่างให้พวกเราห่างวัดห่างวา จนขาดการเสริมสร้างบุญบารมีของตน...

หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านตั้งฉายาให้กับอาตมาว่า "สุธมฺมปญฺโญ" พร้อมกับแปลให้เองเสร็จสรรพว่า "เป็นผู้มีปัญญาในการปฏิบัติธรรมดีมาก" ขอให้ญาติโยมทั้งหลายซึ่งเคยร่วมบุญกันมาตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน เป็นผู้มีปัญญาเห็นได้เช่นกันว่า หนทางใดเป็นทางที่ถูกที่ควรในการสร้างบุญบารมีของเรา เพื่อให้ก้าวพ้นจากกองทุกข์เข้าสู่พระนิพพาน ขอให้ทุกท่านทุกคนมีพระนิพพานเป็นที่ไปในเบื้องหน้าโดยทั่วกันเถิด"