[เถรี]

โดยเฉพาะเวลาที่ออกธุดงค์ ถ้าหากว่าอากาศเปลี่ยนเมื่อไร ไข้มาลาเรียจะเริ่มจับขึ้นมาทันที ตอนช่วงนั้นร่างกายยังแข็งแรงอยู่ เพราะว่ามาเลิกธุดงค์หลังปี ๒๕๔๐ ซึ่งตอนนั้นก็เพิ่งจะอายุแค่ ๓๐ เศษ ๆ แต่ในปัจจุบันนี้อายุ ๖๐ ปีเศษ ซึ่งไข้ขึ้นทุกครั้งที่อากาศเปลี่ยน อย่างเช่นวันนี้จากที่ฝนตกกระหน่ำทั้งคืน อยู่ ๆ อากาศก็เปลี่ยนเป็นเหมือนกับฤดูหนาว หมอกเต็มไปทั้งเมือง ต้องบอกว่าปวดตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า..! แต่ก็เป็นสิ่งที่ต้องยอมรับ เพราะว่าในอดีตชาติเคยสร้างกรรมเอาไว้มาก

แม้กระทั่งหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุง ท่านก็ยืนยันว่า "แกเป็นทหารมาทุกชาติ ฆ่าเขาเอาไว้มาก ชาตินี้จะต้องป่วยหนักและอายุสั้น..!" แล้วท่านก็แนะนำว่าให้บรรเทาอาการลง ด้วยการปล่อยชีวิตสัตว์ที่เขาจะฆ่า อย่างเช่นปลาในตลาด สักเดือนละตัวสองตัว จะได้บรรเทาอาการเหล่านี้ลงได้ กระผม/อาตมภาพก็อวดดีกับครูบาอาจารย์ กราบเรียนท่านว่า "แล้วผมจะปล่อยไปทำไมครับ ? เพราะว่าการปล่อยปลาทำให้อายุยืน ผมเองไม่ต้องการอยู่แล้ว"

ท่านยังอุตส่าห์เมตตาบอกว่า "แกอย่าเข้าใจผิด การปล่อยชีวิตสัตว์ที่เขาจะฆ่า ช่วยให้เราอายุยืนได้ก็ต่อเมื่อช่วงนั้นมีอุปฆาตกรรมเข้ามา การกระทำตรงนี้ถึงจะมาต่ออายุให้เราอยู่รอดต่อไป แต่ถ้าไม่มีอุปฆาตกรรมเข้ามา เราปล่อยให้เขารอดชีวิต ได้กลับคืนไปสู่แหล่งที่อาศัยของตน มีความสุข มีความสะดวกสบาย ต่อไปแกทำอะไรก็จะสบายไปหมด"

ด้วยความที่เป็นผู้ที่เคารพครูบาอาจาย์ ท่านสั่งอะไรก็คือต้องทำตลอดชีวิต ตั้งแต่วันที่ ๑ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๒๙ อาตมภาพก็เริ่มปล่อยชีวิตสัตว์เป็นต้นมา ปล่อยแบบจริง ๆ จัง ๆ แต่คราวนี้จะปล่อยทีละตัวสองตัวก็ไม่ได้ พอเข้าตลาดไป เห็นปลาตาปริบ ๆ ก็ต้องเหมาหมด แรก ๆ ก็เอามาปล่อยที่ท่าน้ำวัดท่าซุง อยากจะบอกด้วยความภูมิใจว่า วังมัจฉาวัดท่าซุงเกิดจากอาตมภาพปล่อยปลาติดต่อกันอยู่ ๕ ปี..!

ตอนแรกส่วนใหญ่ก็ไปซื้อ "ปลาดุกบิ๊กอุย" ก็คือเขาเอาปลาดุกรัสเซียผสมกับปลาดุกอุยของไทยเรา จนเป็นสายพันธุ์ใหม่ เนื้อเหมือนปลาดุกอุย แต่ตัวใหญ่ด้วยสายพันธุ์ปลาดุกรัสเซีย ก็ซื้อครั้งละปีบหนึ่งบ้าง สองปีบบ้าง เอามาปล่อยลงที่บ่อข้างร้านอาหารป้ากิมกี (นางกิมกี หลากสุขถม) ปล่อยแบบนั้นทุกเดือน จนวันหนึ่งหลวงพ่อท่านบอกว่า "แกได้แหกตาดูบ้างหรือเปล่า ? ปลาจะไม่มีที่หายใจอยู่แล้ว..!" จึงลองซื้ออาหารเม็ดหว่านลงไป เจ้าประคุณเถอะ...ขึ้นมาจนไม่มีที่ว่างแม้แต่ตารางนิ้วเดียว..!