[หยาดฝน]

สาวกขององค์สมเด็จพระทศพลบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า จึงได้เริ่มอยู่จำพรรษากันมาตั้งแต่ยุคนั้น แล้วในที่สุดมาถึงปัจจุบันของเรา มีวัดวาอารามเป็นที่เป็นทางแล้ว องค์สมเด็จพระประทีปแก้วก็ยังให้พระจำพรรษาอยู่เหมือนเดิม เพียงแต่ว่าการจำพรรษานั้น ถ้ามีเหตุจำเป็น พระองค์ท่านอนุญาตให้เดินทางไปได้

ก็คือ..ถ้าพ่อป่วย แม่ป่วย อุปัชฌาย์อาจารย์ป่วย ไปเพื่อรักษาพยาบาลได้ วัดพัง เช่น ต้นไม้ล้มทับลงมา หลังคาวัดพังกระจาย สมัยก่อนก็ต้องไปหาจาก หาเถาวัลย์ หาไม้มาซ่อมวัด องค์สมเด็จพระบรมทรงสวัสดิ์ก็อนุญาตให้ไปในพรรษาได้ หรือได้รับกิจนิมนต์ ไปเพื่อเจริญศรัทธาสามารถไปได้

แต่ว่าบางสิ่งบางอย่างนั้น องค์สมเด็จพระภควันไม่ได้กำหนดเอาไว้ อย่างเช่นว่า การไปเรียนหนังสือ วัดท่าขนุนของเรามีนิสิตของวิทยาลัยสงฆ์กาญจนบุรีอยู่หลายรูป ถึงเวลาในพรรษาก็ต้องไปเรียนหนังสือ เมื่อพระองค์ท่านไม่ได้บัญญัติไว้ เราก็ต้องดูแนวทางของการตีความพระวินัยว่า องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้ากำหนดหลักไว้ว่า "สิ่งใดไม่สมควร ถ้าพิจารณาแล้วว่าสมควร สิ่งนั้นย่อมสมควร"

การไปเรียนหนังสือไม่ได้กำหนดเอาไว้ แต่ว่าการเรียนในวิทยาลัยสงฆ์นั้น ก็เพื่อให้เข้าใจหลักธรรมในพระพุทธศาสนาได้มากยิ่งขึ้น เมื่อถึงเวลา..สามารถที่จะเผยแพร่พระพุทธศาสนาได้ดียิ่งขึ้น เป็นสิ่งที่ช่วยให้พระพุทธศาสนาของเราเจริญมั่นคง พิจารณาแล้วว่า สมควรไปเรียนได้ ดังนั้นข้อนี้จึงใช้ข้ออ้างที่ว่า สิ่งที่ไม่สมควร เพราะไม่ได้กำหนดเอาไว้ พิจารณาแล้วว่าสมควร สิ่งนั้นย่อมสมควร