[เถรี]

แต่ปีติจากการเที่ยวนั้น โดนกระตุ้นเร้าจากสิ่งภายนอก ซึ่งบางทีก็ถึงขนาดต้องใช้ยาเสพติดช่วย พอขาดก็กลับไปทุกข์หนักเหมือนเดิม จึงต้องแสวงหาให้มากยิ่งขึ้น บรรดานักเที่ยวถึงไม่สามารถหักห้ามตัวเองได้ เพราะว่าปรารถนาความปีติหรือความสุขที่เกิดขึ้น

แบบเดียวกับที่อดีตนักเขียนผู้ล่วงลับไปแล้วอย่างโกวเล้ง หรือที่ภาษาจีนกลางเรียกว่ากู่หลง บอกว่า "ข้าพเจ้าไม่ได้ชอบดื่มสุรา แต่ข้าพเจ้าชอบบรรยากาศในวงสุรา" นั่นคือลักษณะเดียวกัน เพราะว่าการได้พบปะพูดคุย ได้ฟังดนตรี ได้ดื่มเหล้า มีสาว ๆ อยู่เคียงข้าง ก็เกิดอาการปีติขึ้นในใจ สร้างความสุขให้เกิดขึ้น

แต่ปีติที่ได้รับการกระตุ้นเร้าจากสิ่งภายนอก พอขาดสิ่งกระตุ้นก็หายไปหมด โดยเฉพาะการกระตุ้นด้วยยาเสพติด มีแต่ต้องใช้มากยิ่ง ๆ ขึ้น จนในที่สุด ร่างกายรับไม่ไหวก็ถึงแก่ชีวิต หรือถ้าดวงดีหน่อย โดนตำรวจจับได้ก็ติดคุก รอดตายจากยาเสพติด แต่ว่าไปอยู่ในคุกแทน จนกระทั่งมีคนบอกว่า "ยาเสพติด คนเสพสบาย คนขายติดคุก" มาตอนหลังเปลี่ยนเป็น "คนเสพก็ตาย คนขายติดคุก" แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไร เพราะว่าไม่ยั่งยืน

เราจึงจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องกระตุ้นตนเองด้วยการปฏิบัติในศีล ในสมาธิ ในปัญญา จากบุคคลที่ไม่มีศีล สามารถฝืนจนรักษาศีลได้ครบถ้วน จะเกิดปีติ เพราะว่าประสบความสำเร็จในสิ่งที่ทำได้ยาก