[เถรี]

เราจะสังเกตว่าทำไมนักเที่ยวถึงต้องไปเที่ยว ? จนกระทั่งกลายเป็นสาเหตุให้เชื้อไวรัสแพร่ระบาดอย่างรุนแรงมาก ก็เพราะว่าขาดอาหาร อาหารตา อาหารใจ อยากได้อาหารก็ต้องไป ตรงจุดนี้ต้องบอกว่า บรรดานักเที่ยวทั้งหลายนั้น ไม่เข้าใจถึงสภาพจิตใจของตน อยากจะยกตัวอย่างชัด ๆ ถึงผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว คือ ไมเคิล แจ็คสัน

ไมเคิล แจ็คสันไม่เข้าใจว่า สิ่งที่ตนเองไม่พอใจทั้งหมดนั้น ต้องแก้ที่ใจ แต่กลับไปแก้ที่ร่างกาย ด้วยการผ่าตัดเปลี่ยนใบหน้า เปลี่ยนแล้วเปลี่ยนอีก เปลี่ยนจนพิพิธภัณฑ์มาดามทุสโซต์ถึงกับสาปแช่งเขาแล้ว เพราะว่าต้องแก้หุ่นขี้ผึ้งตามตลอดเวลา แต่ถ้าหากเปลี่ยนจากการแก้ไขร่างกายมาแก้ไขทางใจก็จบ และไม่น่าจะถึงแก่ชีวิต

บรรดานักเที่ยวก็เหมือนกัน เมื่อถึงเวลาเจอแสง เจอสี เจอเสียง ไม่ว่าจะเป็นเหล้า เป็นสาว ๆ เป็นดนตรี รู้สึกมีความสุข พอกลับบ้านก็ทุกข์ ต้องการมีความสุขอีกก็ไปใหม่ โดยที่ไม่เข้าใจว่าความสุขที่เกิดขึ้นจากการเที่ยวนั้น เป็นความสุขเพียงชั่วครั้งชั่วคราว เป็นความสุขจากการกระตุ้นของสิ่งภายนอกที่ไม่ยั่งยืน ถ้าจัดการไม่ถูก อาจจะทุกข์สาหัสเข้าไปอีก อย่างเช่นว่าทางบ้านจับได้ ก็บ้านแตกสาแหรกขาด

แต่ถ้าท่านทั้งหลายหันมาแก้ไขทางใจ อย่างเช่นว่าการให้ทาน รักษาศีล เจริญภาวนา ปีติที่เกิดขึ้นจากการปฏิบัติธรรม จากการที่ได้ให้ทาน ได้รักษาศีล ได้เจริญภาวนา เป็นปีติที่ยั่งยืน เพราะว่าเราสร้างขึ้นมาภายในใจของเราเอง เมื่อเกิดขึ้นแล้วก็ช่วยค้ำจุนหนุนเรา ให้ทาน รักษาศีล เจริญภาวนาได้ดียิ่ง ๆ ขึ้นไป