[เถรี]

คืนที่สอง เข้ากรรมฐานตั้งแต่ประมาณ ๔ โมงเย็น ไปจนกระทั่งตี ๒ ก็เลยไม่ต้องทำมาหากินอะไรเลย แล้วแต่พระท่านสั่ง ท่านสั่งให้ภาวนาคาถาเงินล้าน ๑๐๘ จบ ว่าไป ๑ รอบ ท่านเอาอีกรอบหนึ่ง โดนไปอีก ๑๐๘ จบ คราวนี้ ๑๐๘ จบสองรอบต้องรวย ๒ เด้ง..! ถึงได้โดนเสียยาวขนาดนั้น แล้วบางทีอยู่ในสมาธิ จิตไปช้า เวลาก็เลยผ่านไปเร็ว

อย่างสมัยอยู่วัดท่าซุง อาตมาภาวนาคาถาเงินล้านจบหนึ่ง ๒ ชั่วโมงกว่า ทั้ง ๆ ที่ก็ว่าไปเรื่อย ๆ ไม่สะดุดอะไรเลย แต่ด้วยความที่เข้าสมาธิลึกเกินไป จบหนึ่ง ๒ ชั่วโมงกว่า ตั้งแต่ ๐๓.๐๐ น. ไปถึงเวลาบิณฑบาตตอน ๐๕.๔๕ น. สองชั่วโมงสี่สิบห้านาทีได้จบเดียว ก็คือลืมตาขึ้นมาเห็นว่า ๐๒.๕๕ น. เดี๋ยวภาวนาคาถาเงินล้านสักจบหนึ่ง แล้วเราไปล้างหน้า แต่งตัว ไหว้พระ เจริญกรรมฐาน ปรากฏว่าว่าจบหนึ่ง พอลืมตาขึ้นมา ฟ้าสว่างแล้ว คว้าบาตรออกบิณฑบาตแทบไม่ทัน ก็เลยสงสัย

พอรุ่งขึ้นก็สังเกตดู คราวนี้ว่าได้ ๓ จบ สองชั่วโมงกว่าเหมือนกัน พอถึงเวลาถามพระท่าน ท่านบอกว่าถ้าหากว่าสมาธิของเราอยู่ลึก เวลาข้างนอกผ่านไปเร็ว เราจะไม่รู้ตัว ดังนั้น...ท่านทั้งหลายที่เข้าสมาบัติเต็มที่ บางทีไม่รู้หรอกว่าข้างนอกผ่านไปกี่เดือนกี่ปี


พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
งานทอดกฐินช่วงเช้า ณ วัดท่าขนุน
วันศุกร์ที่ ๒๒ ตุลาคม พุทธศักราช ๒๕๖๔
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เถรีและเผือกน้อย)