“ก็เลยไปพบกับทางด้านคุณไก่ บ้านฆ้อง (คุณปริญญา นัทธี) ซึ่งรู้จักกับช่างหมูที่เป็นช่างตีมีด มืออันดับต้น ๆ ของประเทศ อยู่ที่ห้วยกระบอก กาญจนบุรีนี่แหละ ขอให้ไปติดต่อให้ช่างหมูช่วยตีมีดให้
เวลาช่างหมูตีมีด ถ้าเป็นเหล็กลาย ช่างหมูจะตีด้วยเหล็กถึง ๓๑๕ ชั้น แม้ว่าจะยากและแพงหน่อย แต่ว่าทำมือทุกเล่ม ตอนแรกก็ตั้งใจว่าจะทำขนาด ๑๑ นิ้ว กับ ๙ นิ้ว ตามตำราของหลวงพ่อเดิม แต่พอเขาทำตัวอย่างมาให้ดู ๑๑ นิ้ว ใหญ่เกินไปสำหรับคนทั่วไป น้ำหนักมาก พกพาลำบาก ๙ นิ้วก็รู้สึกว่าจะยาวเกินไป พกพาลำบากเช่นกัน จึงมาลงตัวที่ขนาด ๗ นิ้ว
ด้วยความที่มีผู้ถวายไม้พะยูงเอาไว้ตั้งแต่สมัยที่สร้างพระขรรค์โสฬส ๘๔ พรรษาธรรมิกราช จึงเอาไม้พะยูงตรงนี้มาใช้งาน ทำเป็นด้ามและฝัก แต่คราวนี้ด้วยความที่ว่าเป็นมีดตีด้วยเหล็กลาย ๓๑๕ ชั้น และทำมือทุกเล่ม ก็เลยไม่ยาว ๗ นิ้วเป๊ะ ๆ เท่ากันทุกเล่ม แต่จะมี ๗ นิ้วเกินนิดหน่อย บางเล่มก็เกินเป็นเซนติเมตรเลย
คราวนี้เมื่อประกอบเข้าไปแล้วปรากฏว่า มีดที่ส่งมามีสมบูรณ์จริง ๆ แค่เล่มตัวอย่าง ๑๑ นิ้ว ๑ เล่ม ตัวอย่าง ๙ นิ้ว ๑ เล่ม ตัวอย่าง ๕ นิ้ว ๕ เล่ม แล้วก็เล่มสมบูรณ์ที่ทำเพิ่มมาอีก ๔๑ เล่ม นอกนั้นส่งมาเข้าพิธีแค่ใบมีดเท่านั้น คือขอให้ได้เข้าพิธีไว้ก่อน”
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 13-11-2020 เมื่อ 01:47
|