[เถรี]

ในส่วนของการปฏิบัติธรรมนั้น ถ้าหากว่าบุคคลเข้าถึงธรรมอย่างแท้จริง ก็จะไม่ปฏิเสธในสิ่งที่เป็นสมมติ เพราะว่าสมมตินั้นย่อมเป็นตัวนำพาไปสู่ปรมัตถ์ ถ้าหากว่าไม่มีสมมติ ท่านก็ไม่สามารถที่จะเข้าถึงปรมัตถธรรมที่แท้จริงได้

ฉะนั้น...ในส่วนนี้ท่านทั้งหลาย ถ้าหากว่ามีพระพุทธรูปที่เรารัก เราชอบใจ ไม่ว่าจะเป็นพุทธรูปปางใดก็ตาม เนื้อใดก็ตาม ก็ขอให้เราระลึกถึง หรือว่านำมาเป็นภาพแทนกสิณ ภาวนาอยู่ทุกวัน โดยระลึกถึงรูปภาพนั้น จนกระทั่งติดตาติดใจของเรา โดยที่ไม่ลืมว่าองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้น ไม่ได้อยู่ที่ใดเลยนอกจากพระนิพพาน เราเห็นพระองค์ท่าน ก็คือเราอยู่กับพระองค์ท่าน เราอยู่กับพระองค์ท่าน คือเราอยู่บนพระนิพพาน

เมื่อเอาใจจดจ่ออยู่กับรูปพุทธนิมิต หรือว่าพระพุทธรูป หรือว่าพระเครื่องรูปองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่เรามีความรักความชอบสนิทใจแล้ว จิตใจก็จะยึดโยงเข้ากับองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า จัดเป็นพุทธานุสติ ที่สามารถกระทำได้ง่าย แต่มีผลานิสงส์ที่ยิ่งใหญ่มาก เท่ากับเป็นการปฏิบัติกรรมฐานกองสำคัญ ที่ทำให้เราสามารถเข้าถึงพระนิพพานได้ง่ายที่สุด โดยวิธีการที่โบราณาจารย์ท่านได้กำหนดเอาไว้ ก็คือสร้างเป็นรูปองค์สมเด็จพระจอมไตรบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าขึ้นมา ให้ท่านทั้งหลายได้เป็นเครื่องยึดเหนี่ยว

ในขณะเดียวกัน ถ้าสร้างด้วยวัตถุที่มีราคาแพงมาก ไม่ว่าจะเป็นทองคำก็ดี นากก็ดี หรือว่าเงินก็ตาม การที่วัสดุมีราคาสูง เราต้องมีจิตใจในการสละออกที่หนักแน่น ที่เด็ดขาด ที่จริงจัง เราถึงจะสามารถสละวัตถุอันมีค่าเหล่านั้น เพื่อร่วมกันสร้างเป็นพระรูปพระโฉมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าขึ้นมา จัดเป็นการวัดบารมีของเรา ว่าการประพฤติการปฏิบัติธรรมของเรา ตั้งแต่อดีตมาจนถึงปัจจุบันนั้น เราสามารถละ รัก โลภ โกรธ หลง ได้อย่างแท้จริงแค่ไหน ถือเป็นการวัดกำลังใจของตนไปในตัวด้วย