[ณัฐวัชร์]

๑. เมื่อคืนผมนั่งภาวนาไปด้วย ฟังเสียงธรรมของหลวงพ่อวัดท่าซุงไปด้วย จิตพิจารณาเห็นฟันเรา ฟันเขา ลึกเข้าไปในตัว รู้สึกเบื่อหน่ายไม่อยากเกิด นึกถึงภาพพระพุทธเจ้ายิ้มสวยคิดว่าตายแล้วไปอยู่กับพระองค์ท่านที่นิพพาน มีความสุขมาก แล้วก็มีเสียงดังในห้องน้ำดังปัง ผมก็สะดุ้งนึกว่าของตกเลยทำต่อไม่สนใจ พอจับอารมณ์เดิมได้ เสียงก็ดังอีกเหมือนมีคนอยู่ในห้องน้ำ ตอนนี้ผมเริ่มกลัว แต่ก็พยายามไม่สนใจ จับอารมณ์เดิมอีกครั้ง ครั้งที่ ๓ เสียงดังเหมือนมีคนกระแทกฝาชักโครก ตอนนี้ตัดสินใจลุกขึ้นไปดูในห้องน้ำ ทุกอย่างปกติไม่มีอะไรที่ทำให้เกิดเสียงได้เลย ผมกลับมานั่งภาวนา ตอนนี้จะจับอารมณ์เดิม จิตมันกลัวแล้ว ไม่กล้าจับอารมณ์เดิม กลัวเสียงดังอีก มันกลัวบอกไม่ถูกครับ ผมต้องทำอย่างไรดีครับ

๒. ผมภาวนาพระคาถาเงินล้าน วันละ ๑ ชั่วโมง ถ้าภาวนาแบบทีละคำ อารมณ์มันดิ่งแช่ทีละคำ ภาวนาออกเสียงไม่ได้ ชั่วโมงเดียวได้แค่ประมาณ ๑๐ จบ แต่ถ้าทำแบบในงานสวด ชั่วโมงหนึ่งได้ ๖๐ จบ ตอนภาวนาแบบหลังนึกว่าชีวิตไม่เหลืออะไรให้พึ่งแล้ว ทั้งชีวิตเหลือแค่คาถานี้บทเดียวที่พระและหลวงพ่อให้ แบบไหนได้อานิสงค์มากกว่ากันครับ