[เถรี]

"ในงานเขามีการทรง ปรากฏว่าบรรดาเจ้าเมืองแห่กันมาชนิดที่ร่างทรงเกือบตาย แต่ละคนต่างก็บอกว่าดีใจที่ทางนี้ยังไม่ลืม ทิ้งเขาไปนานเหลือเกิน แม้กระทั่งทางด้านหลวงพ่อต๋อง (พระครูสุทธิสารโสภิต) วัดพุตะเคียน นี่ก็เป็นมอญ ที่จัดงานอย่างนี้เป็นประจำ ท่านบอกว่าโดยปกติก็ลงกัน ๒ ครั้ง ๓ ครั้ง พอคราวของพระอาจารย์เล็กนี่ลงไม่เลิก ว่ากันตั้งแต่ ๙ โมงเช้ายันเพล ต้องขอร้องให้หยุดเพราะว่าพระจะอดเพล..!

เจ็ดเจ้าเมืองที่มาก็มีเมืองท่าขนุน เมืองทองผาภูมิ เมืองไทรโยค เมืองท่าตะกั่ว ก็ยังขาดเมืองสิงห์ เมืองลุ่มสุ่ม เมืองท่ากระดานที่ไม่ได้มา ก็คือไม่เปิดโอกาสให้ลง บอกว่าขอร้องเถอะ ปีหน้าค่อยมาลงใหม่ เดี๋ยวจะจัดให้เป็นงานประจำปีไปเลย ท่านเจ้าเมืองท่าขนุนบอกว่า "อย่ารับปาก จะทำก็ทำเลย ถ้ารับปากแล้วทำไม่ได้เดี๋ยวโกรธ" จัดงานอย่างนี้เห็นอยู่อย่างหนึ่งว่า นอกจากชาวบ้านเขาดีใจที่เรายังไม่ลืมพวกเขาแล้ว แม้แต่ผีก็ดีใจ"