[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันอาทิตย์ที่ ๑๔ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๖๕ ในช่วงเช้ากระผม/อาตมภาพรับบิณฑบาตตามโครงการ "หิ้วตะกร้า นุ่งผ้าซิ่น นั่งแคร่ไม้ ใส่บาตรพระทุกวันอาทิตย์" ปรากฏว่าวันอาทิตย์นี้เทวดาฟ้าดินเห็นใจ จึงช่วยให้ฝนไม่ตก ญาติโยมที่มาใส่บาตรเป็นจำนวนมาก ถึงขนาดล้นลงไปตามสะพานคอนกรีต จนกระทั่งเกือบถึงสะพานแขวนหลวงปู่สาย จึงไม่มีใครจะต้องเปียก

หลังจากนั้นแล้ว กระผม/อาตมภาพก็ได้นำญาติโยมทุกท่านที่มาร่วมงาน ภาวนาพระคาถาเงินล้าน ๑๐๘ จบ ซึ่งในงานก็ให้พวกเจ้าตัวเล็กช่วยกันขนเอาวัตถุมงคลบางอย่างที่พอมีเหลืออยู่นำมาเข้าพิธี เพื่อที่จะได้ออกในกระทู้ให้ญาติโยมทั้งหลายได้บูชา แล้วก็ได้เดินทางฝ่ารถติด เพื่อที่จะเข้าสู่สถานที่พักของคืนนี้ โดยที่ได้ขออนุญาตออกจากวัดช่วงเข้าพรรษาโดยสัตตาหกรณียะมาตั้งแต่หลังทำวัตรเช้าแล้ว

ส่วนนี้ไม่ขอกล่าวถึง ที่อยากจะกล่าวถึงนั้นมีหลายเรื่อง ก็ว่ากันไปตามลำดับ ตามแต่เวลาจะอำนวย ได้มากได้น้อยเท่าไรก็ขึ้นอยู่กับเวลาที่พอจะมีเหลืออยู่

เรื่องแรกก็คือ การที่พระบาทสมเด็จพระวชิรเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้รับครูบาบุญชุ่มเป็นคนไข้ในพระบรมราชูปถัมภ์ คราวนี้สิ่งที่ครูบาบุญชุ่มท่านเป็น และกระผม/อาตมภาพมั่นใจ ๑๐๐ เปอร์เซ็นต์ว่าเกิดจากอาการมาลาเรียขึ้นสมอง ก็เพราะว่ากระผม/อาตมภาพเป็นโรคนี้มาตั้งแต่อายุ ๒๒ ปี จนกระทั่งถึงบัดนี้อายุ ๖๓ ปีเต็ม ขึ้น ๖๔ ปีมาหลายเดือนแล้ว ไม่มียาไทย ยาฝรั่งอะไรรักษาหายแม้แต่อย่างเดียว..!

ยาอะไรที่ว่าดี กระผม/อาตมภาพลองมาหมดแล้ว แม้กระทั่งควินินก็ฉันจนกระทั่งลมออกหู ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องไปเป็นเดือน ๆ จนคิดว่าหูเสียไปแล้ว แต่ก็รักษาไม่หาย ยาบางตัวฉันไป ๑ เม็ด เมาไป ๓๓ วัน..ก็ไม่หาย สมุนไพรบางอย่าง ฉันวันนี้ขมติดคอไปอีกสี่ห้าวัน..ก็ไม่หาย

เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าอาการเจ็บไข้ได้ป่วยต่าง ๆ นั้นมาจากกรรมเก่าทั้งสิ้น ซึ่งพระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุงท่านได้เมตตาบอกกระผม/อาตมภาพเอาไว้ตั้งแต่ก่อนจะบวชว่า "แกเป็นทหารมาทุกชาติ ฆ่าเขาเอาไว้มาก เศษกรรมปาณาติบาตจะทำให้ป่วยหนักตลอดเวลา ให้แกไปปล่อยชีวิตสัตว์ที่เขาจะฆ่า อย่างเช่นว่าปลาหน้าเขียงในตลาดสักเดือนละตัวสองตัว ให้ทำเป็นประจำ จะได้บรรเทาอาการตรงนี้ลงได้"

กระผม/อาตมภาพก็ยังอวดดี กราบเรียนหลวงพ่อว่า "การปล่อยปลาเป็นการต่ออายุไม่ใช่หรือครับ ? ในเมื่อกระผมไม่ต้องการที่จะอายุยืนอยู่แล้ว จะปล่อยให้เสียเวลาไปทำไมครับ ?"

พระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านก็ยังอุตส่าห์เมตตาอธิบายว่า "แกอย่าเพิ่งเข้าใจผิด การปล่อยชีวิตสัตว์จะต่ออายุขัยให้ ก็ต่อเมื่อช่วงนั้นมีอุปฆาตกรรมเข้ามาตัดรอน แต่ถ้าไม่มีอุปฆาตกรรมเข้ามา การที่แกปล่อยให้เขารอดชีวิต ได้รับความสุข ได้รับความสะดวกสบาย ต่อไปแกทำอะไรก็จะสะดวกคล่องตัวไปหมด"