[เถรี]

โลกนี้ขาดเราไม่เป็นไร แต่ถ้าหลังคาบ้านขาดกระเบื้องไปแผ่นหนึ่งจะเกิดอะไรขึ้น ? เราอาจจะเป็นแค่เศษฝุ่นในโลกนี้ แต่ถ้าเราเป็นกระเบื้องแผ่นหนึ่งบนหลังคา ความสำคัญจะทวีขึ้นกี่เท่าตัว ? แล้วทำอย่างไรที่เราจะเป็นแผ่นกระเบื้องนั้นได้ ? ฝึกครับ..ฝึกฝนทุกอย่างแบบจริงจังและทุ่มเท อย่าใช้โอกาสเปลือง

อย่าลืมว่าทุกคนสร้างเวรสร้างกรรมมาไม่เท่ากัน ในเมื่อสร้างเวรสร้างกรรมมาไม่เท่ากัน วงจรกรรมก็ไม่เท่ากัน ตอนนี้ท่านทั้งหลายมีโอกาสอยู่ในวงจรแห่งความดี ก็ต้องรีบเร่งทำให้เต็มที่ เพราะว่าถ้าเราหลุดไป กว่าวงจรนี้จะวนเวียนกลับมาใหม่ อาจจะหลายชาติ อย่างสถานเบาก็หลายปี หรือถ้าหากว่าอย่างดีที่สุดก็อาจจะหลายเดือน แต่ก็เสียเวลา เพราะว่าเราจะตายลงไปตอนไหนก็ไม่รู้ !!?

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น โอกาสก็มีแล้ว หลักธรรมทุกอย่างก็มีแล้ว สำคัญตรงที่ว่า ทำอย่างไรเราจะปฏิบัติจนกระทั่งสามารถพิสูจน์ได้ว่า หลักธรรมขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นของจริง เป็นของแท้ ก่อประโยชน์ให้แก่ผู้ประพฤติปฏิบัติ ทั้งในปัจจุบัน ทั้งในอนาคต และทั้งประโยชน์สูงสุด คือล่วงพ้นจากกองทุกข์เข้าสู่พระนิพพาน ?

ถ้าเราสามารถพิสูจน์ตรงนี้ได้ ถึงเวลาเราจะบอกกล่าวคนอื่นได้เต็มปากเต็มคำ โดยเฉพาะบอกไปแล้วขลัง บอกไปแล้วคนเชื่อ เพราะว่าท่านทำมาด้วยตนเอง ย่อมรู้ว่าตรงไหนผิด ตรงไหนถูก ตรงไหนง่าย ตรงไหนยาก ก็จะบอกทางที่ง่ายที่สุด ถูกต้องที่สุด ให้แก่ญาติโยมที่สนับสนุนเรา

เราอยู่ในฐานะของพระภิกษุสามเณร ไม่ได้ทำมาหากิน ก็ตั้งหน้าตั้งตาขัดเกลา กาย วาจา ใจ ของตนเองให้ถึงที่สุด พยายามตั้งเป้าเอาไว้สูงสุด คือหลุดพ้นจากกองทุกข์เข้าสู่พระนิพพาน

ถ้าตั้งเป้าไว้สูงสุด และเพียรพยายามจนถึงที่สุด ต่อให้เป็นหัวหมาไม่ได้ หางหมาอย่างท่านทั้งหลาย อย่างน้อยก็ต้องเป็นพระเณรที่ทรงสมาธิสมาบัติ ยังเป็นเนื้อนาบุญอย่างมหาศาล ที่ญาติโยมอาศัยสร้างบุญสร้างกุศลได้ ญาติโยมทั้งหลายทำมาหากินอยู่ เวลามีน้อย จะมาทุ่มเทศึกษาก็ยาก เราทำได้แล้วบอกทางถูก บอกทางตรงให้ โยมทั้งหลายก็ไม่ต้องเสียเวลานาน สามารถที่จะตามมาในหนทางที่ถูกต้อง

ถ้าทำอย่างนี้ได้ พระพุทธศาสนาของเราจะเจริญรุ่งเรือง ต่อให้มีสิ่งมากระทบ ตั้งใจบั่นทอนขนาดไหนก็ตาม ก็เหมือนกับแสงเทียนกลางลมพายุ พัดไปเถอะ มีปัญญาก็พัดไป แต่เทียนดวงนั้นจะไม่มีวันดับ เพราะว่าเป็นของแท้ ท้าพิสูจน์ได้ทุกเวลา

วันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้


พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอังคารที่ ๑๐ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๖๕
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)