[เถรี]

เรื่องทั้งหลายเหล่านี้นั้น ถ้าหากว่าคนอื่นอาจจะเห็นเป็นของอัศจรรย์ แต่กระผม/อาตมภาพเห็นเป็นเรื่องปกติ โดยเฉพาะได้พบได้เห็นจากพระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุงมาจนเป็นเรื่องปกติแล้ว

อย่างเช่นว่า เมื่อท่านเลิกจากการรับสังฆทานที่ศาลานวราชบพิตร จะเดินทางกลับที่พัก ก็มีญาติโยมคุกเข่าอยู่ ๒ ฝั่ง ก้มศีรษะเป็นแถวยาว เพื่อให้พระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านเอาไม้เท้าเคาะหัวให้ ไม้เท้าของท่านนั้นเป็นไม้เท้าอะลูมิเนียมแบบปรับสูงต่ำได้ ปลายด้านหนึ่งหุ้มยางกันลื่นเป็นปกติ

ท่านทั้งหลายอาจจะไม่เคยเห็น กระผม/อาตมภาพได้รับไม้เท้าของพระเดชพระคุณหลวงพ่อจากช่างเชียร ซึ่งเป็นลูกชายของช่างชิต แก้วแดงที่ทำหน้าที่ก่อสร้างในวัดท่าซุงมาเกือบทั้งตลอดชีวิต ซึ่งพระเดชพระคุณหลวงพ่อมอบไว้ให้ช่างชิตเป็นกำลังใจ เมื่อสิ้นพ่อไปแล้ว ช่างเชียรบอกว่า "ไม่เห็นว่าใครมีบารมีพอที่จะครอบครองไม้เท้าของพระเดชพระคุณหลวงพ่อไว้ได้ ก็เลยขอถวายหลวงพี่เอาไว้ก็แล้วกัน"

ดังนั้น...หากว่าท่านทั้งหลายไม่เคยเห็น ถ้ามีการสร้างพิพิธภัณฑ์เครื่องอุปโภคบริโภค คือเครื่องใช้ไม้สอยของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ กระผม/อาตมภาพอาจจะนำออกมาแสดงให้ทุกคนได้เห็น

แต่ในตอนที่ทำไม้ถือ หรือว่าไม้ครูของทางวัดท่าขนุนนั้น กระผม/อาตมภาพเคยนำไม้ครูของครูบาอาจารย์มาเข้าพิธีด้วย พูดง่าย ๆ ก็คือว่าขอกำลังจากครูบาอาจารย์มาอนุเคราะห์สงเคราะห์ ซึ่งก็ได้นำเอาไม้เท้าของหลวงพ่ออันนี้มาเข้าพิธีนั้นด้วย

เมื่อหลวงพ่อเคาะศีรษะทุกคนแล้วเดินผ่านไป มีโยมท่านหนึ่งเอามือคลำหัวทำหน้าพิกล กระผม/อาตมภาพกับหลวงตาวัชรชัยจึงถามว่า "เป็นอะไร ?" โยมแบมือให้ดู ปรากฏว่าเลือดติดมือมาด้วย..! หลวงพ่อท่านเคาะหัวด้วยความเมตตาแค่เบา ๆ แล้วปลายไม้เท้าก็หุ้มยางกันลื่น แต่ปรากฏว่าโยมบางคนหัวแตก..!