[เถรี]

เรื่องพวกนี้จึงกลายเป็นภาระใหญ่ที่เราทั้งหลายจะต้องขัดเกลา กาย วาจา ใจ ของตนเองให้ดีที่สุดเท่าที่จะดีได้ เพื่อที่ว่าอย่างน้อย ถ้าตัวเรามีการเปลี่ยนแปลงที่ดีอย่างเห็นได้ชัด ถ้าคนอื่นเกิดสงสัยมาไต่ถาม เราก็จะได้แนะนำเขาถูกว่าเราทำอะไรมาถึงเป็นแบบนี้ ไม่ได้เกิดจากการกินยาผิด..! แต่ว่าเกิดจากการตั้งอกตั้งใจขัดเกลากาย วาจา ใจของตนเอง ด้วยหลักธรรมขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าจริง ๆ

ถ้าหากว่าเราสามารถทำถึงตรงนี้ได้แล้ว ก็ไม่ต้องเสียเวลาไปชักชวนคนอื่น เพราะว่าการกระทำของเรานั่นเป็นสิ่งที่ชักชวนได้ดีที่สุด ถ้าหากว่าถึงระดับนั้นเมื่อไร ทุกคำพูดและการกระทำของเรา จะขลังหรือว่าศักดิ์สิทธิ์โดยอัตโนมัติ เพราะว่ามีตัวเองเป็นเครื่องรับรองว่าเราปฏิบัติมาแบบนี้ถึงเป็นอย่างนี้

ตรงจุดนี้จึงอยากจะบอกกล่าวให้กับญาติโยมทั้งหลายที่เป็นอุบาสก อุบาสิกา ว่าการที่เราจะช่วยเหลือค้ำจุนพระพุทธศาสนาให้มั่นคง ไม่มีอะไรที่ดียิ่งไปกว่าการที่เราปฏิบัติตามหลักธรรมขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า แล้วทำให้เกิดผลจริง ถ้าหากว่าเราสามารถทำจนเกิดผลจริง ทุกสิ่งทุกอย่างสามารถพิสูจน์ได้ เราก็จะกลายเป็นผู้ค้ำจุนพระพุทธศาสนาไปเองโดยอัตโนมัติ

ถ้าหากว่าท่านทั้งหลายศึกษาพระไตรปิฎก ในพรรษาที่ ๗ องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าโดนเหล่าพวกเดียรถีย์ท้าทาย เนื่องเพราะว่าพระองค์ห้ามพระปิณโฑลภารทวาชะที่แสดงฤทธิ์ จนกระทั่งเศรษฐีต้องนำเอาบาตรไม้แก่นจันทน์มาถวาย แล้วก็ทำให้ชาวบ้านที่ไม่ได้เห็นการแสดงนั้น ๆ มาเรียกร้องให้ท่านแสดงให้ดูอยู่เรื่อย จนกระทั่งหาความสงบไม่ได้

เมื่อพระพุทธเจ้าตรัสห้าม บรรดาเดียรถีย์ทั้งหลายก็ฉวยโอกาสว่า ในเมื่อสมณโคดมตรัสห้ามสาวกของตนแล้ว เราก็จะท้าแข่งฤทธิ์กับพระสมณโคดม พูดง่าย ๆ ก็คือ ตัวเองถึงไม่มีฤทธิ์ แต่ถ้าประกาศท้าแข่งแล้วอีกฝ่ายไม่สู้ ก็เท่ากับว่า "ถือไพ่เหนือกว่า" แต่ปรากฏว่าพระพุทธเจ้ารับปากแข่งด้วย โดยให้เหตุผลว่า ที่พระองค์ท่านห้าม ก็คือห้ามพระสาวกทั้งหลายไม่ให้แสดง แต่ไม่ได้ห้ามพระองค์ท่านเอง