[เถรี]

เรื่องนี้จึงควรเป็นตัวอย่างที่เราทั้งหลายได้ระลึกถึงอยู่เสมอว่า พระพุทธเจ้าตรัสเอาไว้อย่างไร ? บุญนั้นต้องบริสุทธิ์ด้วยเจตนา ด้วยวัตถุทาน ด้วยทายกคือผู้ให้ ด้วยปฏิคาหกคือผู้รับ ถ้าบริสุทธิ์โดย ๔ ส่วนจะเป็นบุญมากน้อยแค่ใดก็ตาม ก็จะมีผลเต็มร้อยทุกรายไป แต่ถ้าหากว่าส่วนใดส่วนหนึ่งขาดไป ก็เท่ากับโดนตัดลดไปส่วนละ ๒๕ เปอร์เซ็นต์อยู่เสมอ

ขอให้ทุกคนทราบว่ากระผม/อาตมภาพนั้น ไม่ได้มีความยินดีเลยที่เห็นท่านทั้งหลายทำบุญเป็นจำนวนมาก หลายคนทำบุญทีละ ๕๐๐ บาท ทีละ ๑,๐๐๐ บาท กระผม/อาตมภาพยังถามว่า "ไม่จำเป็นต้องใช้อย่างอื่นหรือ ? ไม่ใช่ว่ามาทำตรงนี้แล้วไปเดือดร้อนทางด้านอื่นนะ"

เด็ก ๆ บางคนยังเรียนหนังสืออยู่ ต้องเจียดค่าขนมประจำเดือนมาทำบุญ กระผม/อาตมภาพบางทีรับมาแล้วก็คืนให้ แล้วยังแถมค่ารถกลับบ้านให้อีก พร้อมกับบอกเขาว่า "ถ้าหากว่ายังไม่มีเงินเหลือพอที่จะทำบุญ ก็ให้มาวัดอย่างเดียว ถือศีลปฏิบัติธรรมไป ไม่จำเป็นต้องทำบุญก็ได้ มาวัดแล้ว ถ้าไม่มีค่ารถกลับบ้าน ให้มาบอกหลวงพ่อ เดี๋ยวหลวงพ่อจะให้ค่ารถกลับบ้านเอง"

สิ่งทั้งหลายเหล่านี้เป็นเครื่องยืนยันและเป็นพยานบุคคลที่ชัดเจนว่า กระผม/อาตมภาพนั้น ไม่ได้มุ่งหวังในเรื่องปัจจัยไทยธรรมที่ญาติโยมทั้งหลายได้ถวายมา ตัวเองก็พอกินพอใช้ เนื่องจากว่าถ้าอยู่วัดก็บิณฑบาตทุกวันอยู่แล้ว เรื่องของงานการต่าง ๆ ก็ทำไปตามที่ครูบาอาจารย์ หรือว่าพระท่านสั่ง โดยมีข้อตกลงกันตั้งแต่แรกแล้วว่า กระผม/อาตมภาพมีหน้าที่ทำอย่างเดียว ภาระในการหาเงินเป็นภาระของครูบาอาจารย์ ไม่ใช่ภาระของกระผม/อาตมภาพเอง..!

ท่านทั้งหลายจึงไม่จำเป็นที่จะต้องมากังวล ไม่จำเป็นที่จะต้องมาช่วยเหลือ ต่อให้ทุกคนไม่คิดที่จะทำบุญพร้อม ๆ กัน กระผม/อาตมภาพก็ยังมีทองคำอยู่ไม่รู้ว่ากี่หมื่นกี่แสนตัน..! พร้อมที่จะไปขุดมาใช้งานอยู่เสมอ จึงเป็นมหาเศรษฐีมือเปล่า ที่ไม่ได้มีความเครียดในเรื่องเงินทองกับใคร ถ้ายังสามารถหาได้ก็หา ถ้าหาไม่ได้ก็จะไปปล้นจากเทวดาที่เฝ้าทองอยู่ ถ้าไม่ให้ก็คงจะต้องลงมือลงไม้กัน เพราะเขายืนยันว่าเป็นของอาตมาเอง..!

สำหรับวันนี้ ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมให้ทราบโดยทั่วกันแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอังคารที่ ๒๐ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๖๕
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)