[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันอังคารที่ ๒๐ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๖๕ กระผม/อาตมภาพเข้าร่วมอบรมในโครงการผู้ประเมินบทความทางวิชาการ รุ่นที่ ๑/๒๕๖๕ ของวิทยาลัยสงฆ์พุทธปัญญาศรีทวารวดี โดยที่ได้ลงเอาไว้ในฐานะผู้ประเมินว่า มีความชำนาญด้านการจัดการ ด้านทรัพยากรมนุษย์และด้านวิปัสสนากรรมฐาน

เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ ถ้าหากว่าไม่ตรงกับความชำนาญของเราแล้วไปตรวจประเมิน ก็อาจจะสร้างความเสียหายให้เกิดกับผู้เขียนบทความได้ หรือไม่ก็อาจจะทำให้วารสารนั้น ๆ โดนประเมินว่าเป็นวารสาร "ไม่ถึงขั้น" ใครเอาบทความไปลงก็เสียเวลาเปล่า..ประมาณนั้น

แต่ว่านี่ไม่ใช่ส่วนที่อยากจะพูดถึง ส่วนที่อยากจะพูดถึงก็คือว่า ในระหว่างที่รับการอบรมอยู่ เนื้อหาส่วนใดที่เข้าใจแล้ว ก็แบ่งความรู้สึกไปทำงานอื่นด้วย จึงได้เข้าไปตรวจการในเว็บวัดท่าขนุน แล้วก็เห็นว่ามีบุคคลเหมาเอาพระยอดขุนพลกาญจนบุรี พิมพ์ใหญ่ สีดำ เนื้อแก่ผงกากยายักษ์ ส่วนที่เหลือไปทั้งหมด

สิ่งที่เกิดขึ้นนี้ กระผม/อาตมภาพไม่ได้ดีใจเลย เนื่องเพราะว่าผู้ที่เหมาไปนั้น ถ้าเอาไปจำหน่ายต่อก็ว่าไปอย่างหนึ่ง แต่ถ้าเอาไปเก็บเอาไว้เพื่อความภาคภูมิใจเป็นส่วนตัวก็ดี หรือว่าตั้งใจจะช่วยวัดก็ตาม กระผม/อาตมภาพอยากจะบอกชัด ๆ ว่า "กรุณาอย่าเสือกยุ่งกับเรื่องของกู..!" เพราะว่ากระผม/อาตมภาพไม่ได้มีปัญหาในเรื่องการเงินแม้แต่นิดเดียว ต้องการเงินเท่าไร ถึงเวลาก็จะมีมาเอง

ตัวของบุคคลที่เคยทำบุญจำนวนมาก ๆ กับวัดท่าขนุน แล้วมักจะโดนกระผม/อาตมภาพปฏิเสธไป อย่างเช่น ถามแล้วถามอีกว่า "มีความจำเป็นที่จะต้องใช้เงินในส่วนอื่นอีกหรือไม่ ?" จนกระทั่งมั่นใจแล้ว เขายืนยันว่าถ้าหากว่าไม่มีเงินก้อนนี้แล้วไม่เดือดร้อน กระผม/อาตมภาพถึงได้รับเอาไว้

หรือว่าบางรายทำบุญมาทีหนึ่งหลายล้านบาท..! กระผม/อาตมภาพบอกให้เอากลับไปก่อน "ให้เวลาคิด ๗ วัน ถ้าหากว่า ๗ วันไปแล้วยังไม่เปลี่ยนใจ ค่อยเอามาถวายใหม่" ในระหว่าง ๗ วันนั้นให้พิจารณาดูว่า ตัวเราก็ดี ลูกเมียก็ดี หน้าที่การงานก็ตาม มีส่วนใดที่จำเป็นต้องใช้เงินก้อนนี้บ้าง ? ถ้าหากว่าเมื่อเสียเงินก้อนนี้ไปแล้วไม่มีใครเดือดร้อนจริง ๆ ค่อยเอามาถวายใหม่