[หยาดฝน]

หิวไส้ขาด เพราะไม่ได้รับสารอาหารจากแม่อีกแล้ว ต้องกิน กระหายต้องดื่ม ปวดท้องหนัก ท้องเบา ต้องอึ ต้องฉี่ สกปรกโสโครก ต้องทำความสะอาด

มีแต่ความทุกข์ตามบีบคั้นตลอดเวลา นอนหงายอย่างเดียวก็อึดอัด เมื่อยขบดิ้น พลิกคว่ำ อยากจะเคลื่อนไหวให้ได้อย่างใจก็ต้องตะเกียกตะกาย ค่อย ๆ คืบค่อย ๆ คลาน เหนื่อยแทบขาดใจ

หิวต้องกิน กระหายต้องดื่ม ปวดอุจจาระ ปวดปัสสาวะ ต้องอึ ต้องฉี่ เจ็บไข้ได้ป่วย ต้องรักษา ต้องกินยา ต้องฉีดยา สกปรกโสโครก ต้องชำระร่างกาย

ค่อย ๆ เจริญเติบโตมา พร้อมกับความต้องการที่มากขึ้นไปเรื่อย อยากไปที่อื่นได้อย่างใจ ต้องตะเกียกตะกายหัดเดินหัดวิ่ง ล้มลุกคลุกคลาน เจ็บปวดอยู่เสมอ