[หยาดฝน]

เมื่อค่อย ๆ เติบโตมา นอกจากความเร่าร้อนอึดอัดแล้ว ความคับแคบก็ยังมากขึ้นเรื่อย ๆ ตามสภาพร่างกายที่โตขึ้น ปวดเมื่อย ต้องดิ้นต้องรน พยายามที่จะเหยียดแขนเหยียดขาจะให้หายเมื่อย

เรานั่งนิ่ง ๆ พักเดียวก็แย่แล้ว นั่นต้องนอนขดอยู่ในท้องแม่ตั้ง ๙ เดือน ๑๐ เดือน มันทุกข์มันยากขนาดไหน ผ่านไปแต่ละวัน นานเหมือนเป็นร้อย ๆ ปี แล้วไม่ใช่ผ่านไปเฉย ๆ โดนไฟเผาอยู่ตลอดเวลา คือไฟธาตุของแม่ ปวดเมื่อย ร้อนรน อึดอัด พยายามดิ้นรน กระเสือกกระสน

ในที่สุดก็คลอดก็เคลื่อนจากท้องแม่ออกมา คนเป็นแม่เจ็บปวดแทบขาดใจ คนเป็นลูกก็อาการแย่ไม่ต่างกัน กระทบความหนักของอากาศข้างนอก แสบร้อนไปทั้งกาย ร้องไห้จ้า ต้องอาบน้ำชำระร่างกาย กระทบน้ำอุ่นเข้าก็ร้อนเหมือนกับน้ำเดือด เพราะผิวยังบอบบาง เอาผ้าห่อไว้ ป้องกันการกระทบ ความหนาว ความร้อนของอากาศ