[เถรี]

การแสดงออกของญาติโยมทั้งหลายเหล่านี้ โดยเฉพาะน้ำตา ถ้าท่านทั้งหลายไม่ระวังก็เสร็จ..! เพราะว่าความผูกพันเกิดขึ้น ถ้าหากว่าเราไปแค่คิด เกิดอารมณ์ร่วมตามมาเมื่อไร ก็แปลว่าติดอยู่แค่นั้นแหละ ไม่ต้องไปไหนหรอก จึงเป็นเรื่องที่พวกเราเองต้องระมัดระวังเป็นอย่างสูง

ท่านจะเห็นว่าภายในวัดท่าขนุนนี้ แม้กระทั่งรูปของกระผม/อาตมภาพก็ยังไม่มีให้เห็นเลย อยากได้ก็ไปเปิดดูในเว็บไซต์ หรือในเฟซบุ๊กเอา เว็บไซต์กระผม/อาตมภาพก็ไม่ได้เปิดเอง เฟซบุ๊กก็ไม่ได้บริหารดูแลเอง นาน ๆ ค่อยย่องเข้าไปดูสักครั้งหนึ่ง แม้กระทั่งวัตถุมงคลรูปตัวเองก็ไม่อนุญาตให้ใครสร้าง ก็คือพยายามตัดในสิ่งที่อาจจะก่อให้เกิดเครื่องผูก ซึ่งสิ่งทั้งหลายเหล่านี้ ถ้าผูกเมื่อไรเราก็ไปไม่รอด..!

การจะพ้นจากวัฏสงสารได้ ต้องทำกายทำใจให้เบาที่สุด เพื่อที่จะดึงตัวเองให้หลุดพ้นจากแรงดึงดูดมหาศาลของ รัก โลภ โกรธ หลง ถ้าเราไม่พยายามขัด ไม่พยายามเกลา แถมยังไปกอบโกยเพิ่มขึ้นมา ก็จะหนักมากขึ้นไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งโอกาสที่จะหลุดพ้นก็ไม่มี..! แล้วก็จะเกิดสถานการณ์ ๒ รูปแบบ

รูปแบบแรกก็คือ ตั้งใจหวังความหลุดพ้น แต่ไม่สามารถที่จะพ้นได้ รูปแบบที่สองก็คือ เปลี่ยนแนวคิด จากที่บวชมาตั้งใจที่จะละจะวาง คราวนี้ก็กลายเป็นกอบโกยเพื่อตัวเอง ไม่ได้ทำเพื่อพระศาสนา ไม่ได้ทำเพื่อมรรคเพื่อผล แต่ทำเพื่อความสุขของตน ซึ่งมีมากต่อมากด้วยกัน

จากที่บวชใหม่ ๆ อย่างไรก็ได้ แต่พอแนวความคิดเปลี่ยนไป เพราะว่ากิเลสมีอำนาจมากกว่า ก็เริ่มหาความสุขสำหรับตนเอง รถยนต์ก็ต้องยี่ห้อหรู โทรศัพท์ก็ต้องรุ่นใหม่ล่าสุด กุฏิก็จะต้องติดเครื่องปรับอากาศ บางท่านนี่สร้างกุฏิมา กระผม/อาตมภาพเห็นแล้วสยองแทน ติดม่านอย่างหรูแทบจะทุกที่เลย นั่นมีแต่รายจ่ายนะครับ เพราะว่าม่านพวกนี้เราซักเองไม่ได้ พอถึงเวลาก็ต้องให้ทางร้านเขามาจัดการให้

แบบเดียวกับวัดเรา ในศาลานี้แห่งเดียว ค่าซักรีดม่านคราวที่แล้วโดนไป ๘๐,๐๐๐ บาท..! แค่ที่เห็นนะครับ กระผม/อาตมภาพจึงพยายามที่จะดึงเอาไว้ให้นานที่สุด ถ้าไม่ใช่ดูท่าว่าจะราขึ้นจริง ๆ ก็ยังไม่ส่งซัก ของเราที่จำเป็นต้องติดม่านก็เพราะว่าติดกระจกรอบด้าน แล้วทางด้านบน ถึงเวลาแดดเข้ามาเต็ม ๆ ทำให้เกิดความร้อนภายในศาลาของเรา แต่ถ้าติดม่าน ข้างในศาลาของเราจะเย็น ต่อให้ไม่มีพัดลมก็จะอยู่ได้ ไม่ทราบว่าคนอื่นอยู่ได้หรือเปล่า ? กระผม/อาตมภาพสบายมากอยู่แล้ว