[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันอาทิตย์ที่ ๒๙ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๖๖ ท่านทั้งหลายก็จะเห็นแล้วว่าทางหลวงพ่อซูวอนของเกาหลีใต้ ท่านมาเพื่อศึกษารูปแบบการบริหารงานและการปฏิบัติธรรมของวัดท่าขนุ หลวงพ่อซูวอนเป็นพระมหายาน ท่านมีวัดสาขาอยู่ในยุโรป ๓ แห่ง ก็ไม่ทราบเหมือนกันว่าชื่อเสียงของทางวัดท่าขนุนไปเข้าหูท่านแบบไหนถึงได้มา แต่ว่าท่านตื่นเต้นกับทุกอย่างของที่นี่ ถ้าหากว่าตามที่ท่านพูดก็คือ "มีน้อยแต่มาก" ประมาณนั้น

แม้แต่ท่านทั้งหลายก็อาจจะสงสัยเหมือนกันว่า วัดวาอารามของเราดูเหมือนกับไม่มีอะไร คำว่าไม่มีอะไรในที่นี้ ก็คือไม่มีความหรูหราอลังการให้กับผู้อื่น แม้แต่พวกเราเองก็อยู่กันอย่างง่าย ๆ แต่ว่าสำหรับเรือนรับรองอาคันตุกะ เรากลับติดเครื่องปรับอากาศให้ เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าพระเถระอาคันตุกะส่วนใหญ่ ท่านจะเคยชินกับการอยู่สบายมา ดังนั้น..ถ้าไม่มีเครื่องปรับอากาศให้ท่านก็คงจะลำบากมาก

แต่ว่าท่านทั้งหลายต้องไม่ลืมคำโบราณที่ว่า "ลำบากก่อนแล้วสบายเมื่อปลายมือ" ท่านที่เข้าไปในกุฏิของกระผม/อาตมภาพจะเห็นว่าแม้แต่พัดลมก็ไม่มี ก็คือถ้าหากว่าเราไม่ใช้เครื่องปรับอากาศ ไม่ใช้พัดลม ความเคยชินก็จะทำให้เราอยู่ได้ แต่ว่าพวกท่านเองถ้าวันไหนไฟดับ ก็นั่งกันหน้าสลอนอยู่หน้ากุฏิ เพราะว่าอยู่ข้างในไม่ได้ อากาศร้อน พัดลมไม่ทำงาน..!

ดังที่กระผม/อาตมภาพเคยบอกท่านทั้งหลายมาหลายต่อหลายครั้งแล้วว่า ในเรื่องของการปฏิบัติธรรม เราต้องพยายามลดสิ่งรุงรังในชีวิตให้เหลือน้อยที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ เพราะว่าทุกสิ่งทุกอย่างล้วนแล้วแต่เป็นเครื่องถ่วงให้เราติดอยู่กับวัฏสงสาร ยิ่งลดลงไปได้มากเท่าไร เราก็จะยิ่งมีความสุขมากเท่านั้น เพราะว่าเป็นผู้เบากาย เบาใจ ไม่ต้องมีภาระมาก

ถ้าหากว่าตามที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าบัญญัติเอาไว้ก็คือ พระภิกษุของเรามีแต่บริขาร ๘ ก็เพียงพอแล้ว ก็คือจีวร สังฆาฏิ สบง ประคดเอว มีดโกน หม้อกรองน้ำ เข็มและด้าย สิ่งสำคัญก็คือบาตร ส่วนอื่นถือว่าเป็นส่วนเกิน อาหารจะไม่มีการกักตุน เราจะบิณฑบาตกันวันต่อวัน