[เถรี]

อีกงานหนึ่งที่กระผม/อาตมภาพได้พบได้เห็นด้วยตนเองก็คือ วันนั้นพระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านรู้สึกว่าร่างกายแข็งแรงขึ้น อาจจะเป็นเพราะว่าได้ยา ได้น้ำเกลือไป ท่านจึงลองออกกำลังกายตามที่หมอสั่ง ซึ่งมีผู้นำเอาเครื่องออกกำลังกายในลักษณะคล้าย ๆ จักรยานพร้อมกับกรรเชียงเรือ พูดง่าย ๆ ก็คือ ถ้าหากว่าถีบจักรยานแล้วกรรเชียงเรือไปด้วย โยกขึ้นหน้า ถอยหลัง ก็จะได้ออกกำลังทั้งร่างกาย โดยที่จุดโยกนั้นจะมีสปริงขนาดใหญ่ประมาณแขนผู้ใหญ่อยู่ด้านละ ๑ ตัว

พระเดชพระคุณหลวงพ่อบอกว่า "เออ..วันนี้รู้สึกร่างกายดีว่ะ เล็ก..แกยกเครื่องออกกำลังมาหน่อยสิ" กระผม/อาตมภาพก็ยกเครื่องออกกำลังที่วางพิงไว้ข้างฝาเอาไว้มาติดตั้งถวาย เมื่อพระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านนั่งลง สอดเท้าเข้าที่ เอามือจับตรงเครื่องสำหรับกรรเชียง เพียงแค่ท่านดึงโยก ๒ - ๓ ทีเท่านั้น เสียงสปริงตัวใหญ่ขาดผางเลยทีเดียว..! แล้วท่านก็บ่นว่า "ทุด...เครื่องห่วย ๆ แบบนี้ก็เอามาขายกันได้..!" กระผม/อาตมภาพก็ได้แต่มองตาค้าง..!

กระผม/อาตมภาพมารู้ทีหลังว่าสิ่งทั้งหลายเหล่านี้เป็น "กำลังบุญ" กำลังบุญทั้งหลายเหล่านี้ในพระไตรปิฎกไม่มีบอกไว้ชัด แต่บอกเอาไว้ว่า องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามีความแข็งแรงเท่ากับช้างหนึ่งแสนเชือก พระอานนท์ก็ดี นางบุญทาสีก็ดี นางวิสาขามหาอุบาสิกาก็ดี มีความแข็งแรงเทียบเท่ากับช้าง ๗ เชือก

กระผม/อาตมภาพก็แปลกใจว่า พระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านเจ็บไข้ได้ป่วยชนิดที่แทบจะพยุงสังขารไม่ไหว แล้วทำไมถึงยังแข็งแรงขนาดนั้น ? ท่านได้เมตตาอธิบายว่า "รถ ๑๐ ล้อต่อให้วิ่งไม่เต็มสูบ แต่ถ้าชนกับ ๓ ล้อ จะเกิดอะไรขึ้น ?" กระผม/อาตมภาพถึงได้เข้าใจว่า อยู่ในลักษณะที่ว่า ถึงช้างจะไม่แข็งแรง แต่ถ้าเหยียบมด มดก็คงจะไม่เหลือซากเช่นกัน..!

ดังนั้น...บุคคลที่เกิดมามาก สร้างบารมีมามาก ถ้าหากว่าจะต้องมาเป็นผู้นำคน โดยเฉพาะผู้นำในสมัยเก่า ที่ต้องออกศึกออกสงครามอยู่เสมอ ถ้าไม่แข็งแรงกว่าคนอื่น ก็ไม่สามารถที่จะเป็นผู้นำเขาได้

เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ต้องบอกว่าเป็นเรื่องของวาระบุญ วาระกรรม เป็นเรื่องปกติธรรมชาติ พูดง่าย ๆ ว่าถ้าอยากได้แบบนี้ ก็เกิดให้มากอีกสักหน่อย แต่ถ้าหากว่าเข็ดแล้ว ทุกข์พอแล้ว ก็ตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติตนเพื่อความเป็นพระอริยเจ้า เราทั้งหลายจะได้ล่วงพ้นจากกองทุกข์ ล่วงพ้นจากสังขารที่เต็มไปด้วยความเจ็บไข้ได้ป่วยเช่นนี้ แล้วก็เข้าสู่พระนิพพานอันเป็นแดนเกษม พ้นจากการเวียนว่ายตายเกิดทั้งปวง

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้


พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันเสาร์ที่ ๒๑ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๖๕
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)