[เถรี]

อีกท่านหนึ่งก็คือหลวงพี่มหาดำของพวกเราทั้งหลาย ปัจจุบันก็คือท่านเจ้าคุณดำ (พระราชสุวรรณเวที) วัดสุวรรณคีรีหรือวัดขี้เหล็ก ตอนนั้นไม่ว่าจะเป็นหลวงพี่มหาดำ หลวงพี่มหาวิจิตร หรือว่าหลวงพี่มหาชุบ ซึ่งตอนหลังหลวงพี่มหาชุบนั้นก็คือท่านเจ้าคุณชุบ (พระศรีวิสุทธิโมลี) วัดเลียบ (วัดราษฎร์บูรณะ)

ทั้ง ๓ ท่านได้ช่วยวิ่งเต้นงานต่าง ๆ ให้แก่พระเดชพระคุณหลวงพ่อในกรุงเทพฯ เช่น การติดต่อประสานงานพระเถระต่าง ๆ เมื่อถึงเวลาทำงานสำเร็จหรือไม่สำเร็จเป็นประการใด ก็จะต้องมารายงานถวายงานแก่พระเดชพระคุณหลวงพ่อ

พระเดชพระคุณหลวงพ่อกำลังจะขึ้นสู่ตึกนนทา อนันตวงษ์ เพื่อเข้าไปพักในตึกอินทราพงษ์ ท่านทั้งหลายที่ไม่เคยอยู่วัดท่าซุง จะนึกไม่ออก แต่ว่าตึก ๒ หลังนี้สร้างแฝดติดกัน แล้วพระเดชพระคุณหลวงพ่อได้เจาะกำแพงด้านหนึ่ง ทำเป็นบันไดเตี้ย ๆ แล้วก็ติดประตูเพื่อให้เดินทางจากตึกนนทา อนันตวงษ์ หรือที่เรียกง่าย ๆ ว่าตึกริมน้ำ บางทีตรงจุดที่กระผม/อาตมภาพเข้าเวรอยู่ ก็เรียกกันตามรหัสวิทยุว่า หน้าตึก เพื่อที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อจะได้เข้าไปทำงาน อย่างเช่นว่าเขียนหนังสือ บันทึกเสียงธรรม ทำบัญชี เหล่านี้เป็นต้น ที่ในตึกอินทราพงษ์ซึ่งอยู่ติดกัน

เมื่อพระเดชพระคุณหลวงพ่อลงจากยานพาหนะเตรียมจะขึ้นตึก หลวงพี่มหาดำหรือพระมหาสันติ สันติญาโณในขณะนั้น ก็ปราดเข้าไปกราบพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่หน้าอก เพื่อที่จะได้ถวายรายงาน พระเดชพระคุณหลวงพ่อก็เอามือตบศีรษะด้วยความเมตตา "เออ..มาแล้วหรือไอ้ดำ ?" ปรากฏว่าหลวงพี่มหาดำลงไปกราบเท้าพระเดชพระคุณหลวงพ่อ หลวงพ่อท่านก็บอกว่า "เดี๋ยวรอเอาไว้ก่อนเพลนะ" แล้วท่านก็เดินขึ้นตึกไปทำงาน

พวกกระผม/อาตมภาพก็ชื่นชมว่า "พี่กูเคารพพ่อเหลือเกิน กราบที่อกแล้วยังลงไปกราบที่เท้าอีก" ปรากฏว่าหลวงพี่มหาดำคลำศีรษะตนเอง โงเงลุกขึ้นมา บ่นว่า "เกือบสลบ...!" พวกกระผม/อาตมาพก็ตกใจ ถามว่า "เกิดอะไรขึ้นครับ ?" หลวงพี่มหาดำบอกว่า "ป๋ามือหนักอย่างกับตะลุมพุก ขนาดตบลงมาเล่น ๆ ยังรู้สึกเหมือนกับโดนฟาดด้วยไม้คมแฝก ร่วงทั้งยืนเลย..!"