[เถรี]

ถาม : ญาติโยมหลายคนปฏิบัติ พอจิตสงบแล้ว กลัวว่าจะหลงออกไปแล้วกลับมาไม่ได้ ต้องทำอย่างไรครับ ?
ตอบ : อยากจะบอกว่าที่กลัวหลงก็คือหลุดออกไปใช่ไหม ? ถ้าหากว่ากลัวในลักษณะนั้น ขอบอกว่าอย่าได้กลัวเลย กลัวไปไม่ได้ดีกว่า เพราะจากประสบการณ์ของอาตมานี่ ไม่มีอะไรที่จิตเรารักยิ่งกว่าร่างกายนี้อีกแล้วครับ อะไรเกิดขึ้นนิดหนึ่งก็กลับ เกิดขึ้นหน่อยก็กลับ จิตนี้หวงร่างกายนี้สุด ๆ ครับ เพราะฉะนั้น...ที่กลัวว่าไปแล้วจะกลับไม่ได้ ขอให้กลัวว่าไปไม่ได้ดีกว่าครับ เพราะว่าถ้าหาก ว่าเราตัดใจจากร่างกายนี้ไม่ได้จริง ๆ เราจะส่งจิตออกไม่ได้ครับ

บางท่านที่ฝึกมโนมยิทธิมา เราจะเห็นว่าดิ้นตึง ๆ ๆ ๆ ตลอดเวลา นั่นคือใจจะไป แต่ด้วยความกลัว อีกใจหนึ่งก็รั้งเอาไว้ จึงชักกะเย่อดิ้นอยู่นั่นแหละครับ ดังนั้น...ที่ไปแล้วแต่ไม่กลับยังไม่เจอครับ มีแต่ประเภทรีบกลับทันที ยังไม่ทันจะต้องการเลยก็กลับมาแล้ว

ตรงจุดนี้ขอให้เข้าใจว่าการไปนั้นยากมาก แต่การกลับนั้นง่ายสุด ๆ ไม่ต้องกลัวว่าจะหลงแล้วกลับไม่ได้ครับ แค่นึกถึงร่างกายนี้ก็กลับมาเดี๋ยวนั้นเลย