[เถรี]

แต่ถ้าเราไม่เลี้ยงละครับ ? ตั้งสติ สำรวมอินทรีย์ ไม่ให้ตาเห็นรูป ไม่ให้หูได้ยินเสียง ไม่ให้จมูกได้กลิ่น ไม่ให้ลิ้นได้รส ไม่ให้กายสัมผัส ด้วยการเจริญสมาธิภาวนา กิเลสอด ก็จะตายนะครับ ถ้าอดมาก ๆ ก็ตายเลย แต่ว่าท่านทั้งหลายสู้กิเลสไม่ได้ เพราะว่าเราฉลาดน้อยกว่า

ตรงจุดที่เราฉลาดน้อยกว่าก็คือ กิเลสอาศัยเราอยู่ครับ ที่ตัวเราอาศัยอยู่คือขันธ์ ๕ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ รวมขึ้นมา มีอาการ ๓๒ หัวหู หน้าตา เหมือนกับรถยนต์คันหนึ่งที่เรามาอาศัยขับ เราใช้งานอยู่ทุกวัน พอถึงเวลารถจะพัง ไม่ใช่เราจะพังนะครับ แต่กิเลสฉลาดครับ พอถึงเวลารู้ตัวว่าจะตาย เพราะว่าเราทำให้อด เนื่องจากว่าเรามาปฏิบัติธรรม กิเลสก็จะทำให้เราหลงผิด คิดว่าไอ้ที่จะตายคือตัวเรา ไม่ใช่มัน ในเมื่อปัญญาเราไม่ถึง รู้ไม่เท่าทัน เราก็ไปปล่อยให้กิเลสรอดไปได้ทุกที ทั้ง ๆ ที่ตามบี้ต่ออีกนิดเดียวกิเลสก็ตายแล้ว แต่หลอกให้เราคิดว่าไอ้ที่จะตายคือตัวเราครับ

แล้วตรงจุดนี้เราจะรู้เท่าทันได้อย่างไร ? การปฏิบัติธรรมครับ สภาพจิตของเราจะนิ่ง จะสงบ เหมือนกับน้ำนิ่งครับ พอจิตของเราสงบ ปัญญาจะเกิด จะรู้เท่าทันกิเลสทั้งปวง เพียงแต่ว่ารู้เท่าทันแล้วรับมือไหวไหม ? นั่นเป็นอีกเรื่องหนึ่งครับ

คราวนี้การที่จิตของเรา ถ้าหากว่าภาวนาไปจนถึงระดับที่สงบ บางทีก็มีการรู้เห็นพิเศษต่าง ๆ เกิดขึ้น ตรงนี้ก็เสียง่ายอีกครับ เพราะว่าถึงเวลาก็เห็นผี เห็นเทวดา เห็นหวยให้ยุ่งไปหมด จัดการไม่ถูกนี่ พังมาเยอะต่อเยอะแล้วนะครับ

เหตุที่เป็นเช่นนั้น ก็เพราะว่าเราขาดประสบการณ์ในการปฏิบัติธรรม ทำให้เราไม่สามารถที่จะรับมือกับสิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นได้อย่างถูกต้อง ประสบการณ์จะมีได้ต้องเกิดจากการฝึกฝนบ่อย ๆ จนเกิดความชำนาญครับ

กิเลสจะมาท่าไหน เรารู้เท่าทัน แก้ไขไปได้ตามเพลง จากที่แพ้มาตลอด เราก็จะเริ่มชนะบ้าง แล้วหลังจากที่เพียรพยายามสู้ไปเรื่อย เราก็จะชนะมากกว่าแพ้ แล้วท้ายที่สุดเราจะไม่แพ้อีกครับ

ท่านทั้งหลายลองดูนะครับว่าแค่หน้าจอนี้ ๑๐ กว่านาทีท่านก็นั่งไม่ติดแล้ว หลายท่านก็ไปเรียบร้อยแล้วครับ ดำเนินการตามทฤษฎี ๓ ป. "ปิดไมค์ ปิดจอ ไปนอน" นี่ขนาดบังคับกันนะครับว่า ถ้าไม่มีรูปปรากฏอยู่ในจอ ถือว่าไม่ได้ปฏิบัติธรรม แต่บังคับไม่ได้ครับ เพราะว่ากิเลสมีกำลังแรงกว่า