[เถรี]

เรื่องของการปฏิบัติธรรม ต้องมีเทคนิคเฉพาะตัวของแต่ละคน ในการที่จะทำให้จิตใจของเราไม่เบื่อหน่ายกับสิ่งที่เราทำซ้ำ ๆ ซาก ๆ อยู่ทุกวัน ก็ต้องมีวิธีการต่าง ๆ ที่จะเอามาใช้ในลักษณะของกีฬาสมาธิ ซึ่งเรื่องพวกนี้ต้องไปแตกแขนงกันเอาเอง

อาตมาซนมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ครูบาอาจารย์บอกอะไร ไม่เคยทำตามนั้นตรง ๆ แต่จะเลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวาหกคะเมนตีลังกาไปเรื่อยตามกำลังความบ้าของตัวเอง พอนานไปก็จะเป็นเทคนิคหรือการปฏิบัติอีกแนวทางหนึ่ง ซึ่งก็อยู่ในกรรมฐาน ๔๐ หรือมหาสติปัฏฐานนั่นแหละ เพียงแต่ว่าถ้าคนไม่คุ้นเคยเขาก็ว่า "ไปเอามาจากไหนวะ..!?"