[เถรี]

ท่านทั้งหลาย โดยเฉพาะพระภิกษุสามเณรจึงพึงระลึกว่า ตัวท่านได้อาศัยวัดอยู่นั้น ท่านอาศัยวัดอยู่ หรือว่าอยู่ให้วัดอาศัย ? ท่านได้แสดงอะไรที่ได้เป็นการกตเวทิตาต่อสถานที่นั้น ๆ บ้าง ? วัดวาอารามของเราสะอาดเรียบร้อยพอที่จะอวดทุกคนได้หรือไม่ ? ตัวเราเองมีคุณวิเศษหรือไม่ ? เพื่อที่จะได้ไม่เก้อเขินเมื่อเพื่อนสหธรรมิกไต่ถาม

สิ่งทั้งหลายเหล่านี้ ถ้าหากว่าท่านสำนึกรู้ กตัญญูต่อสถานที่กตัญญูต่อครูบาอาจารย์ กตัญญูต่อตนเอง ท่านก็ต้องพากเพียรเร่งการปฏิบัติ ตลอดจนกระทั่งทำงานทางโลกให้สมบูรณ์พร้อม จึงจะได้ชื่อว่าเป็นพระภิกษุสามเณรอย่างแท้จริง

ส่วนญาติโยมทั้งหลายที่ฟังอยู่ทั้งในและต่างประเทศ เมื่อได้ยินแล้วก็พึงสังวรว่า สิ่งที่ท่านทั้งหลายกระทำนั้น ได้เข้าข่ายหรือว่าอยู่ในแนวทางคำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ในฐานะของกตัญญูบุคคลและกตเวทิตาบุคคลหรือไม่ ?

ถ้าหากว่ายัง ก็เร่งทำให้มีขึ้นได้แล้ว เพราะองค์สมเด็จพระทีปแก้วทรงให้บาลีเป็นเครื่องรับรองว่า นิมิตฺตํ สาธุรูปานํ กตญฺญูกตเวทิตา บุคคลผู้รู้คุณท่านและได้กระทำการตอบแทนนั้น เป็นเครื่องหมายของคนดี ตลอดถึง ภูมิ เว สปฺปุริสานํ กตญฺญูกตเวทิตา ความรู้คุณท่านและกระทำการตอบแทนคุณท่านนั้น เป็นพื้นฐาน เป็นรากแก้วของคนดี

สำหรับวันนี้ ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้


พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันจันทร์ที่ ๒๗ มิถุนายน พุทธศักราช ๒๕๖๕
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)