[เถรี]

วันนี้เป็นวันจันทร์ที่ ๓๑ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๖๔ สิ้นเดือนอีกแล้ว ซึ่งถ้าหากว่ากันตามที่พวกเราได้พิจารณาก็คือ วันคืนล่วงไป ๆ เราทั้งหลายทำอะไรกันอยู่ ?

ตรงจุดนี้ทุกท่านต้องไม่ลืมเป้าหมายของเรา ก็คือการบวชเข้ามาเพื่อปฏิบัติตนให้ถึงความพ้นทุกข์ ส่วนญาติโยมทั้งหลายที่เป็นนักปฏิบัติธรรมก็เช่นกัน เพราะว่าเป้าหมายสูงสุดของการปฏิบัติธรรมก็คือเพื่อความพ้นทุกข์ แต่เรามักจะโดนสิ่งล่อ หลอก ลวง จนหลงลืมเป้าหมาย หรือเบี่ยงเบนไปจากเป้าหมายของเรา เหตุที่เป็นเช่นนี้เพราะว่าขาดหลักธรรมในข้อวิมังสา

อิทธิบาท คือหลักธรรมที่ทำให้ประสบความสำเร็จ ประกอบไปด้วย
ฉันทะ ยินดีและพอใจในสิ่งนั้น ๆ
วิริยะ พากเพียรทำไปเพื่อที่จะเข้าถึงให้ได้
จิตตะ กำลังใจจดจ่อปักมั่นกับเป้าหมายไม่เปลี่ยนแปลง
วิมังสา ไตร่ตรองทบทวนอยู่เสมอว่าเราทำอะไร ? เพื่ออะไร ? ตอนนี้ทำไปถึงไหน ? ยังห่างจากเป้าหมายใกล้ไกลเท่าไร ? จะต้องใช้วิธีใดในการเข้าให้ถึงเป้าหมายนั้น ?

ปัจจุบันนี้บรรดานักทฤษฎีโดยเฉพาะฝรั่ง สรุปลงมาเป็นวิธีการประเมินผล ซึ่งความจริงก็คือหลักวิมังสาที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสเอาไว้ ๒,๐๐๐ กว่าปีมาแล้ว แต่คราวนี้หลักธรรมขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้น ทรงตรัสไว้ถึง ๘๔,๐๐๐ พระธรรมขันธ์ แล้วก็มีพวกที่ฉลาดเกิน พยายามที่จะศึกษาให้ครบ ซึ่งเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ บุคคลที่จะศึกษาและรู้ได้ครบถ้วนมีแต่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเท่านั้น

หลักธรรมขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า แม้บทใดบทหนึ่ง ถ้าตั้งใจนำมาพินิจพิจารณา นำมาปฏิบัติตามจริง ๆ สามารถเข้าถึงมรรคผลได้ทั้งนั้น ก็แปลว่าสิ่งที่พวกเราทั้งหลาย ตลอดจนทั้งญาติโยมที่ฟังอยู่นี้ได้ทำนั้น เกินความต้องการไปมาก โดยเฉพาะบุคคลที่จับจด ไม่ปักมั่นต่อเป้าหมายของตนเอง ถึงเวลาทำไปแล้วยังไม่ทันเกิดผล ก็เปลี่ยนกองกรรมฐานใหม่ ทำอย่างนี้ไปได้ระยะหนึ่ง พอเขาบอกว่าอย่างโน้นดี เราก็เปลี่ยนตามไป

อาตมาเคยเปรียบเอาไว้ว่า เหมือนอย่างกับคนขุดบ่อหวังจะเอาน้ำ เมื่อขุดลงไปได้ ๓ เมตร ๕ เมตร เขาบอกว่าตรงโน้นน่าจะมีน้ำ ก็ย้ายที่ไปขุดใหม่ ขุดลงไปได้อีก ๓ เมตร ๕ เมตร มีผู้มาชี้บอกว่าตรงโน้นน่าจะมีน้ำดีกว่า ก็ย้ายที่ขุดใหม่ เป็นอย่างนี้ไปเรื่อย ๆ เราก็ไม่มีความหวังที่จะได้น้ำอย่างที่ต้องการเลย

ถ้าหากว่าท่านทั้งหลายได้ศึกษาคำสอนของหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุง จะเห็นในสิ่งที่ท่านกล่าวถึงอยู่เสมอว่า ทำกรรมฐานอะไร ให้ได้ไปเลยกองหนึ่ง เมื่อได้แล้วกองอื่นจะเป็นของง่าย เพราะใช้กำลังใจในการปฏิบัติเท่ากัน แต่ถ้าหากว่าเราปฏิบัติแล้วยังไม่ได้ ไม่ว่ากรรมฐานกองไหนก็ยากพอกัน