[เถรี]

"ที่เล่าเรื่องนี้ให้ฟัง เพราะว่าเมื่อเช้ามืด มีนางฟ้ามาอวยพรวันพ่อ ...(หัวเราะ)... เพิ่งนึกได้ว่าเรามีลูกสาวที่ตายไปแล้วเหมือนกัน คราวนี้พอเขากอดแขนกอดขา ก็ลักษณะเหมือนอย่างกับเนื้อตัวของคน เพียงแต่ว่าสัมผัสต่างกัน ของเขาเหมือนอย่างกับอะไรบอกไม่ถูก เหมือนอย่างกับโดนสำลีหรืออะไรที่มีความอุ่นเหมือนกับเนื้อมนุษย์

ก็เลยไม่แปลกใจว่าทำไมนางมณีเมขลาอุ้มเอาพระมหาชนกไปส่ง พระมหาชนกไม่ใช่ว่าว่ายน้ำมา ๗ วัน ๗ คืนหมดสภาพสลบไสลนะ แต่เนื่องจากว่าโดนสัมผัสเป็นทิพย์ รู้สึกสบายมากก็เลยหลับ ดังนั้น..ในส่วนของความเป็นทิพย์ สัมผัสเขาละเอียดกว่าเรามาก ถ้าหากว่าใครมีโอกาสได้เจอ ลอง ๆ ขอจับเนื้อตัวเทวดานางฟ้าเขาดู อาตมาอธิบายเป็นคำพูดไม่ถูก รู้แต่ว่าถ้าตั้งใจมอง จะมองทะลุไปเห็นของข้างหลังได้

แต่ก็ยังดีว่าคนตายที่ทรงความดีได้ อย่างน้อยเขาก็ยังอยู่ในภพภูมิที่ดี มีโอกาสต่อบุญของตนเอง โดยเฉพาะการโมทนาในกองบุญการกุศลที่พวกเราทั้งหลายได้ทำกัน แล้วท่านทั้งหลายเหล่านี้ก็ยังมี รัก โลภ โกรธ หลง เหมือน ๆ กับพวกเรา ยังเห็นคนที่รัก คนที่รู้จักมักคุ้นมีความลำบาก มีความเดือดร้อน ก็พร้อมที่จะช่วยเหลือ แต่ส่วนใหญ่แล้วพวกเราไม่รู้ว่ามีท่านทั้งหลายเหล่านี้อยู่ ก็เลยไม่ได้ขอความช่วยเหลือ

แล้วท่านทั้งหลายเหล่านี้ถ้าหากว่าช่วยเหลือนี่เขามีกฎเกณฑ์ มีกำหนดของเขาอยู่นะ ขอในเรื่องที่ไม่สำคัญนี่ซวยไม่รู้จบเลยจริง ๆ เสียโควต้าไปเลย ก็แบบเดียวกับคนที่เอาพระกริ่งสะท้านไตรภพไป แล้วขอดูอานุภาพ ก็มีฟ้าร้องฟ้าผ่าจริง ๆ แต่ก็เสียของไปเลย แทนที่จะขอในสิ่งที่มีสาระแก่นสารมากกว่านั้น ...(หัวเราะ)..."