[เถรี]

ในเมื่อเห็นชัดเจน ก็เลยเข้าใจสภาพจิตที่แท้จริงว่า ถ้าเรายังปรุงแต่งอยู่ เราจะกลัว จึงต้องหยุดการปรุงแต่ง ก็คือไม่เห็นเขาเป็นงูจงอาง แต่ว่าเห็นเขาเป็นเพื่อนร่วมทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย โดยเฉพาะเขาทุกข์เพราะหิว ออกมาหากินตั้งแต่หัวค่ำ แสดงว่าหิวไส้ขาดแล้ว แต่พวกท่านกลับจะไปจินตนาการต่อว่า งูออกหากินหัวค่ำ สะสมพิษมาเต็มที่ โดนกัดเมื่อไร อาการจะหนักกว่าเวลาใกล้รุ่งหรือสว่าง ก็ยิ่งกลัวเข้าไปอีก..!

ประการที่สองก็คือ อย่าไปปรุงแต่งถึงความเป็นงูของเขา สักแต่ว่าเห็นเป็นรูป สักแต่ว่าเห็นเป็นธาตุ ก็สามารถจับได้ ต้องได้ สัมผัสได้ โดยไม่มีความกลัว ในเมื่อเราเห็นเขาเป็นเพื่อนร่วมทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย สักแต่ว่าเป็นธาตุ ๔ เหมือนกัน งูกับท่อนไม้หรือก้อนหินเหมือนกัน เพราะฉะนั้น..เราหยิบท่อนไม้ท่อนหนึ่งหรือก้อนหินก้อนหนึ่ง โดยไม่มีความกลัวแบบไหน จับงูพิษก็แบบเดียวกัน เพียงแต่ว่ากำลังใจของเราต้องมั่นคงจริง ๆ

คราวนี้ในส่วนหนึ่งที่ช่วยให้เราปลอดภัย ก็คือตัวเมตตาบารมี ที่เวลาเจริญกรรมฐานทีไร กระผม/อาตมภาพจะนำท่านทั้งหลาย เน้นในเรื่องของการแผ่เมตตา เพราะว่าเมตตาเป็นกรรมฐานที่สำคัญมาก ช่วยให้สภาพจิตของเราชุ่มชื่น เยือกเย็น ไม่เบื่อหน่าย ไม่แห้งแล้งในการปฏิบัติ

แล้วเมื่อเราแผ่เมตตาออกไป ไม่ว่าจะเป็นสัตว์ จะเป็นผี เป็นเทวดาภพไหนภูมิไหน สัมผัสถึงความหวังดีปรารถนาดีของเรา เขาก็รับรู้ได้ โดยเฉพาะก็จะงดเว้นการเบียดเบียนเรา

แต่คราวนี้ท่านที่ทำไม่ถึงจะทำอย่างไร ? เป็นลูกศิษย์พระอาจารย์เล็ก เดี๋ยวคนเขาบอกว่าช่วยไปจับงูให้ดูหน่อย ตรงนี้สามารถใช้คาถาได้ครับ คาถาแต่ละบท ถ้าทำถึงระดับอุปจารสมาธิ ผลก็เกิดแล้ว