[เถรี]

แล้วอีกอย่างหนึ่ง สิ่งที่โบราณทำเอาไว้นั้น แฝงไว้ด้วยความหมายที่ลึกซึ้งมาก ทำไมเราถึงต้องมีการสวดพระอภิธรรมให้ผู้ตาย ? ทำไมต้องมีการทำบุญเลี้ยงพระ ? ทำไมถึงต้องมีการแสดงพระธรรมเทศนา ? เพราะว่าสิ่งทั้งหลายเหล่านี้ล้วนแล้วแต่เป็นบุญเป็นกุศลทั้งสิ้น ถ้าหากว่าผู้ตายไม่ได้สร้างบุญสร้างกุศลเอาไว้ แล้วมีโอกาสโมทนา ก็จะอาศัยผลบุญนี้นำตนไปสู่สุคติได้ ไม่ใช่ตายแล้วก็เผาส่งเดชเหมือนหมูเหมือนหมา..!

แค่นั้นยังไม่พอ ลูกหลานยังได้แสดงความกตัญญูกตเวทิตาตามที่พระพุทธเจ้าสอนว่า ในการปฏิบัติต่อพ่อแม่ที่เป็นบุรพการีนั้น ท่านเลี้ยงเรามา เราต้องเลี้ยงตอบ ต้องช่วยเหลือการงานของท่าน ต้องทำตัวเป็นคนดีเพื่อรักษาวงศ์ตระกูล เมื่อท่านตายแล้วต้องทำบุญกุศลส่งไปให้ เห็นหรือยังว่ายายแกอ่านพระไตรปิฎกไม่ทั่ว ? แล้วยังมาอวดฉลาดอีกต่างหาก..!

แล้วที่ยิ่งไปกว่านั้น ทำไมถึงมีงานทำบุญ ๗ วัน ? มีงานทำบุญ ๕๐ วัน ? มีงานทำบุญ ๑๐๐ วัน ? มีงานทำบุญครบรอบปี ? เรื่องนี้ต้องบอกว่าถ้าใครเคยตายแล้วฟื้น จะเห็นว่าในผู้ตายนั้น มีอยู่ส่วนหนึ่งที่ดีไม่ทั่ว ชั่วไม่หมด จะขึ้นไปสุคติเลยก็ไม่ได้ จะลงไปทุคติเลยก็ไม่ได้ ต้องไปรอการตัดสินที่ตำหนักพระยายมราช

กว่าที่การตัดสินจะสำเร็จเรียบร้อย เอาเป็นอันว่ากระผม/อาตมภาพเคยถามก็แล้วกันว่านานแค่ไหน ? ผู้รู้ท่านตอบว่า สถานที่นั้นเวลาต่างกับโลกมนุษย์ ๑ วันของเขาเท่ากับ ๕๐ ปีในโลกมนุษย์ เพราะว่าเป็นส่วนชายขอบของสวรรค์ชั้นจาตุมหาราชิกาภูมิ คราวนี้พวกเราจะได้รู้ว่าที่ตั้งตำหนักพระยายมราชอยู่ที่ไหน อยู่ที่ชายขอบของสวรรค์ชั้นจาตุมหาราช

การตัดสินความผู้ตายคนหนึ่ง ด้วยระยะเวลาที่ต่างกันมาก กว่าจะถึงคิว ก็เป็นเวลาประมาณ ๓ เดือนของโลกมนุษย์ แล้วถ้าหากว่ามีคนตายมากเป็นพิเศษก็เกิน ๓ เดือน ดังนั้น...โบราณจึงได้ประกันความเสี่ยงว่า นอกจากมีการทำบุญตั้งแต่ก่อนที่จะฌาปนกิจศพแล้ว ยังมีการทำบุญ ๗ วัน ถ้าไม่แน่ใจก็ ๕๐ วัน เกือบ ๒ เดือน ซ้ำเข้าไป ถ้าไม่แน่ใจอีกก็ ๑๐๐ วัน ๓ เดือนกับอีก ๑๐ วัน ให้รู้ไปว่าญาติตัวเองถ้าโมทนาได้แล้วจะไม่ได้บุญ..!