[เถรี]

คราวนี้การที่เราจะทรงสมาธิภาวนาเป็นระยะเวลายาว ๆ ก็จำเป็นที่จะต้องมีวิธีการ กลเม็ดเคล็ดลับต่าง ๆ ที่เราจะต้องเสาะหา เพื่อที่จะรักษากำลังใจของเราเอาไว้

อย่างที่ผมสอนพวกท่าน ให้กำหนดภาพพระหลายองค์พร้อม ๆ กัน เพื่อให้เกิดความระมัดระวัง ตั้งสติอยู่เฉพาะหน้า ไม่อย่างนั้นแล้ว ถ้ากำลังใจคลายตัวเมื่อไร ภาพพระหลายองค์ก็จะไม่ชัดเจน หรือว่าหายไปเลย หรือไม่ก็การส่งกำลังใจขึ้นไปกราบพระ แต่ด้วยความที่พวกเราเป็นบุคคลที่หนาด้วยกิเลส ส่วนพระพุทธเจ้าท่านอยู่ในสถานที่หมดกิเลส คือพระนิพพาน ก็ทำให้เราไม่สามารถที่จะเกาะอยู่ที่นั่นได้นาน หลายคนไม่ทันรู้ตัวก็หล่นลงมาอยู่ข้างล่างแล้ว

ผมใช้วิธีบังคับใจให้มีงานทำ ด้วยการตั้งใจขึ้นไปสวดมนต์ ถวายเป็นพุทธบูชา ธัมมบูชา สังฆบูชา เมื่อมีงานทำ ใจของเราก็ยังไม่เคลื่อนไม่คลายจากเป้าหมายนั้น ก็ต้องหาบทสวดมนต์ยาว ๆ ไม่ว่าจะเป็นอาทิตตปริยายสูตร อนัตตลักขณสูตร มหาสมัยสูตร หรือว่าธัมมจักกัปปวัตตนสูตร เป็นต้น

หรือถ้าหากว่าท่านที่ภาวนาพระคาถาเงินล้านจนชิน ก็ตั้งใจไปเลยว่าถ้าไม่ครบ ๑๐๘ จบ เราจะไม่ลงมา พอกำลังใจของเราเกาะความดีมั่นคงขึ้นไปเรื่อย ๆ ท้ายสุด ไม่ต้องบังคับ ก็สามารถอยู่กับพระนิพพานได้นานตามที่ตนเองต้องการ เป็นต้น

เรื่องพวกนี้ ถ้าหากว่าเราไม่สอบถามครูบาอาจารย์ น้อยคนที่จะบอกกล่าว เราต้องไปฝึกฝนหาในแง่มุมที่เหมาะสมของแต่ละคน เพื่อที่นำส่วนที่เหมาะที่สุดมาช่วยเหลือการปฏิบัติของเราให้ก้าวหน้า

ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณร ตลอดจนกระทั่งเจริญพรให้แก่ญาติโยมทางบ้านได้ทราบว่า การที่เราทำอะไรซ้ำ ๆ ซาก ๆ อยู่ทุกวัน เป็นการสร้างความเคยชิน ดังนั้น...การปฏิบัติในการสวดมนต์ ทำวัตร บิณฑบาต กรรมฐาน ถ้าเราทำอยู่ทุกวันจนเกิดความเคยชิน ก็จะทำให้กำลังใจของเราค่อย ๆ ใกล้ชิดกับความดี และห่างกิเลสไปเรื่อย ท้ายที่สุดก็สามารถขัดเกลาจิตใจของตนให้ผ่องใสมากขึ้นไปตามลำดับ จนกระทั่งท้ายที่สุดก็หลุดพ้นจากกองทุกข์เข้าสู่พระนิพพาน..ขอเจริญพร


พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอาทิตย์ที่ ๔ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๖๔
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)