[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันอาทิตย์ที่ ๒๘ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๖๕ กระผม/อาตมภาพทิ้งกิจนิมนต์ไป ๒ งาน เพื่อที่จะมาเป็นประธานในการเจริญพระพุทธมนต์ ถวายพระราชกุศลแด่สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง พระบาทสมเด็จพระวชิรเกล้าเจ้าอยู่หัว และสมเด็จพระนางเจ้าสุทิดา พระบรมราชินี ตามมติมหาเถรสมาคมที่กำหนดให้ทางคณะสงฆ์จัดงานเจริญพระพุทธมนต์ทุกวันที่ ๒๘ ของเดือนไปจนสิ้นปี ๒๕๖๕

ในงานส่วนนี้ต้องบอกว่า คณะสงฆ์ทำกันด้วยใจ เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าส่วนใหญ่แล้ววันเสาร์ วันอาทิตย์ ญาติโยมมีวันหยุด ก็จะนิมนต์พระทำบุญโน่นนี่นั่น ตามแต่ที่ตนเองจะกำหนด คราวนี้..เมื่อต้องมาจัดงานแบบนี้ ก็จำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องเสียสละ เพราะว่าถ้าหากว่าเราเอาแต่กิจนิมนต์ งานคณะสงฆ์ก็จะเสียหาย จึงเป็นเรื่องที่ต้องพินิจพิจารณาลำดับความสำคัญให้ถูก

อย่างตัวกระผม/อาตมภาพเองที่ทิ้งกิจนิมนต์ไป ๒ งาน แต่ละงานอย่างไม่มีเลย อย่างน้อย ๆ เจ้าภาพก็จะถวายมา ๕,๐๐๐ บาท แต่ถ้าหากว่าเจอเจ้าภาพที่ให้ความสำคัญมาก ก็อาจจะได้มากกว่านั้น ซึ่งส่วนใหญ่ก็ได้มากกว่านั้นเป็นเท่า ๆ ตัว มีอยู่งานหนึ่งเจ้าภาพถวายมานิดหน่อยแค่ ๑ ล้านบาท..! แต่เราจำเป็นต้องตัดใจทิ้งไป เพราะว่างานของคณะสงฆ์สำคัญกว่า โดยเฉพาะเป็นงานคณะสงฆ์ที่เนื่องด้วยพระราชวงศ์

สถาบันชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ของเราเกี่ยวเนื่องกันตั้งแต่อดีตมาถึงปัจจุบัน โดยมีศาสนาเป็นศูนย์รวม เมื่อประชาชนรวมตัวกันนับถือศาสนาใดศาสนาหนึ่งเป็นจำนวนมากขึ้นมา ยกให้ผู้ใดผู้หนึ่งเป็นผู้นำ บุคคลผู้นั้นก็มีฐานะเป็นกษัตริย์

คำว่า กษัตริย์ มีความหมายหนึ่งว่า นักรบ เพราะว่าต้องคอยปกป้องบุคคล ทรัพย์สิน หรือว่าพื้นที่ซึ่งตนเองรับผิดชอบ ให้พ้นจากภัยต่าง ๆ ในเมื่อกษัตริย์เป็นผู้นำ เป็นผู้ปกป้อง ได้รับการสนับสนุนจากชาวบ้านเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ก็จะรวมกันเป็นชาติขึ้นมา

ดังนั้น...ในเรื่องของชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ จึงเป็นเรื่องที่ขาดไม่ได้ ขาดอย่างใดอย่างหนึ่งไป สถาบันเหล่านี้ก็เป็นอันว่าเสียหาย หรืออาจจะสูญหายไปเลย ดังนั้น..ในเรื่องที่กระผม/อาตมภาพทิ้งกิจนิมนต์มา เพื่อเป็นประธานในการเจริญพระพุทธมนต์ ก็ต้องบอกว่าเป็นการลำดับความสำคัญของงานนี้เหนือกว่างานอื่นทั้งหมด

เมื่อเจริญพระพุทธมนต์กลับมาแล้ว ก็ได้เข้าร่วมสัมมนาเกี่ยวกับการพัฒนาครูในยุคปกติใหม่ หรือที่ภาษาอังกฤษเรียกว่า New Normal โดยที่วิทยากรผู้บรรยายพูดในลักษณะที่ต้องการให้ครูคิดนอกกรอบ ทำนอกกรอบ เพื่อประโยชน์ของเด็ก ๆ ซึ่งถ้าหากว่าฟังกันตามหลักวิชาการก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดี แต่ถ้าว่ากันตามความเป็นจริงแล้ว โอกาสที่จะเป็นไปได้นั้นน้อยมาก