[เถรี]

ถ้าพวกเราสังเกต จะเห็นว่าช่วงเดือนแรกที่เขาประกาศเรื่องเชื้อไวรัสโควิด ๑๙ อาละวาด พระวัดท่าขนุนไม่ป้องกันอะไรเลย บิณฑบาตกันตามสบาย แต่พอเดือนที่สอง อาตมาสั่งใส่หน้ากากอนามัยทุกรูปทันที เพราะว่านั่นจะเป็นช่วงที่คนอื่นเริ่มประมาทแล้ว เพราะว่าผ่านมาเป็นเดือน แล้วทุกคนก็เห็นว่าสิ่งที่อาตมภาพทำไปนั้นมีเหตุผล เพียงแต่ว่าตอนนั้นอาจจะคิดไม่ถึง

อีกประการหนึ่งก็คือ ทางวัดของเรา ในช่วงวันหยุดต่อเนื่องวันอาสาฬหบูชา ไปจนถึงวันเฉลิมพระชนมพรรษาพระบาทสมเด็จพระวชิรเกล้าเจ้าอยู่หัว เรารับบุคคลที่ฉีดวัคซีนแล้วอย่างน้อย ๑ เข็มเข้ามาปฏิบัติธรรม เหตุที่ต้องทำในสิ่งที่คนอื่นเขาไม่ทำกัน ก็เพราะว่าช่วงนี้ญาติโยมนั้นเคว้งคว้าง หาที่ยึดเหนี่ยวไม่ได้ ถ้าหากว่าเรายังไม่เปิดโอกาสให้มาวัดได้ ให้มาปฏิบัติธรรมได้ ก็จะโดนกิเลสพาไปกินเสียหมด..!

ในวาระที่โยมต้องการที่พึ่งมากที่สุด พระต้องเป็นที่พึ่งของเขาได้ คราวนี้การที่ท่านทั้งหลายจะเป็นที่พึ่งของเขาได้ ก็ต้องพยายามปฏิบัติในศีล สมาธิ ปัญญาให้เต็มที่ แต่ไม่ใช่ปฏิบัติโง่ ๆ แบบท่านปู (พระพงษ์สิทธิ์ สนฺตจิตฺโต) บอกว่าผมปฏิบัติมาทั้งวันไม่บรรลุ ผมหมดกำลังใจที่จะมีชีวิตอยู่แล้ว ไอ้นั่นมันควายชัด ๆ..! ลองไปอ่านดูในพระไตรปิฏกสิ หลวงปู่หลวงตาบางรูปปฏิบัติตั้งแต่เริ่มบวชตอนอายุ ๒๐ ไปบรรลุตอน ๘๐ สั่งสมผลการปฏิบัติในศีล สมาธิ ปัญญาถึง ๖๐ ปีเต็ม ๆ มึงทำวันเดียวจะบรรลุ เก่งเกินไปไหม..!?

ตรงจุดนี้จึงเตือนว่า ให้พวกเราใช้ความพยายามอย่างเต็มที่ แต่การปฏิบัติธรรมนั้นเป็นการสั่งสมความดี เราไม่ใช่สุดยอดบุคคลอุคฆฏิตัญญู ที่ฟังธรรมแล้วบรรลุเลย เราเป็นได้แค่เนยยบุคคล ที่ต้องจ้ำจี้จ้ำไชปากเปียกปากแฉะกันอยู่ทุกวัน โดยเฉพาะต้องบ่นตัวเองด่าตัวเอง เพื่อที่จะเอาดีให้ได้ ดังนั้น..จึงต้องใช้ความเพียรพยายามเป็นอย่างสูง โดยเฉพาะความอดทน ถ้าอดทนไม่พอ เป็นพระเป็นเณรไม่ได้สักรายหนึ่ง เพราะว่าถึงเวลาก็มักจะสึกหาลาเพศไปก่อน

ดังนั้น..รักที่จะปฏิบัติธรรมก็ต้องมีปัญญาประกอบด้วย หัดดูเสียบ้างว่าครูบาอาจารย์แต่ละรูปแต่ละท่าน กว่าจะมาเป็นครูบาอาจารย์ได้ ถ้าเป็นนักรบก็แผลทั้งตัว เย็บจนเข็มหลง ไม่รู้ว่าจะเย็บตรงไหนก่อน ไม่ใช่ว่าถึงเวลามานั่ง "ชิล ๆ" ๑๐ นาทีแล้วกูก็ต้องบรรลุ..! แบบนั้นต้องสร้างบารมีมาอย่างน้อยก็ ๑ อสงไขยแสนกัป ไม่ใช่ทำแค่ไม่กี่วันอย่างพวกเรา

ถ้าใครยังเข้าใจผิดตรงนี้อยู่ ไม่ว่าจะเป็นพระภิกษุสามเณร แม่ชีฆราวาส จะอยู่ในวัดหรืออยู่ทางบ้านก็ตาม โปรดเข้าใจเสียใหม่

ในหลวงรัชกาลที่ ๖ ทรงพระราชนิพนธ์ไว้ว่า "หนทางแห่งเกียรติศักดิ์ จักโรยด้วยดอกไม้ หอมหวนยวนจิตไซร้ ฤๅมี" ไม่มีอะไรง่ายครับ ยากทั้งนั้น ถ้าไม่ยาก ก็วัดไม่ได้ว่าบารมีของเราเพียงพอที่จะบรรลุมรรคผลหรือเปล่า รบกวนเวลาทุกท่านมามากพอแล้ว ก็ขอเจริญพรไว้แต่เพียงเท่านี้


พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพฤหัสบดีที่ ๑๕ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๖๔
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)