[เถรี]

วันนี้เป็นวันพฤหัสบดีที่ ๑๕ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๖๔ เอาเรื่องภายในวัดของเราก่อน ก็คือการอุปสมบทหมู่ช่วงเข้าพรรษา ปกติแล้วกระผม/อาตมภาพ เปิดโอกาสให้ผู้บวช มีเวลาตัดสินใจว่าอยู่ไหวหรือไม่ไหวในช่วงเข้าพรรษาตลอด ๓ เดือน เพราะว่าต้องรอรับกฐินด้วย จึงให้บวชก่อนประมาณ ๗ วัน ใครคิดว่าอยู่ไม่ไหว ก็จะได้สึกหาลาเพศเสียก่อนที่จะเข้าพรรษา แต่ว่าปีนี้ผิดพลาดตรงที่ไม่ได้แจ้งรายละเอียดให้กับทางด้านทิดกวาง (นายกำพร พิเชฐสกุล) ซึ่งเป็นผู้ที่คอยฝึกสอนให้ขานนาค ทำให้เข้าใจกันว่าจะไปบวชในวันอาสาฬหบูชา ซึ่งวัดท่าขนุนของเราไม่เคยทำมาก่อนเลย จึงทำให้การซักซ้อมขานนาคไม่ทัน

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ก็ให้เลื่อนไปบวชในวันศุกร์ที่ ๒๓ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๖๔ เวลาบ่ายโมงตรง เหตุที่เป็นเช่นนั้น เพราะว่าวันที่ ๒๒ ช่วงเย็น กระผม/อาตมภาพมีงานพุทธาภิเษกที่วัดกลางบางแก้ว เกรงว่าจะกลับมาไม่ทัน เพราะว่าติดเคอร์ฟิว ถ้าจะให้ไปบวชวันที่ ๒๔ ซึ่งเป็นวันอาสาฬหบูชา ก็ค่อนข้างจะขลุกขลัก เพราะว่าวัดเรามีงานหลายอย่างด้วยกันอยู่แล้ว

ส่วนวันนี้เรื่องงานที่ไปมาก็คือ การไปเป็นประธานวางศิลาฤกษ์ตึกสงฆ์อาพาธของโรงพยาบาลด่านมะขามเตี้ย ที่พระครูวิโรจน์กาญจนเขต, ดร. เป็นเจ้าภาพใหญ่ในการหาทุนเพื่อสร้างให้กับทางโรงพยาบาลด่านมะขามเตี้ย

ในเรื่องนี้ท่านทั้งหลายต้องเข้าใจว่า พระของเรานั้น ในปัจจุบันเป็นเหมือนส่วนเกินของสังคม ไม่เหมือนอย่างกับสมัยที่กระผม/อาตมภาพยังเด็กอยู่ ช่วงนั้นพระเราได้รับความเคารพจากญาติโยมเป็นอย่างสูง ไม่ว่าจะขึ้นรถลงเรือ ไปเหนือล่องใต้ ผู้ใดพบเห็นก็ถือว่าเป็นเนื้อนาบุญใหญ่ ให้การอนุเคราะห์สงเคราะห์ฟรีทุกอย่าง

แต่มาสมัยนี้มีคนจำนวนมากด้วยกัน โดยเฉพาะนักวิชาการที่เรียนสูง ๆ พากันเข้าใจว่าพระเราเป็นกาฝากสังคม เอาเปรียบชาวบ้าน ต่อให้ทำความดีแค่ไหนก็หลับหูหลับตา ทำเป็นมองไม่เห็น ดังนั้น..การที่จะได้รับการอนุเคราะห์สงเคราะห์จากญาติโยมเหมือนก่อนก็เลยน้อยลง

โดยเฉพาะยามเจ็บไข้ได้ป่วยเข้าโรงพยาบาล ส่วนใหญ่ก็ต้องไปนอนปะปนอยู่กับชาวบ้าน ถ้าหากว่าไม่ใช่มีญาติโยมที่มีฐานะช่วยหาห้องพิเศษให้อยู่ต่างหาก หลายต่อหลายครั้งด้วยกันที่กระผม/อาตมภาพ เห็นแล้วเวทนาสงสาร แม้กระทั่งตนเองไปอยู่ที่โรงพยาบาลสงฆ์ได้แค่วันเดียว ก็ต้องขออนุญาตกลับ เพราะว่ามีเรื่องที่ทำให้พระเราต้องอาบัติศีลขาดหลายต่อหลายเรื่องด้วยกัน