[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันอังคารที่ ๒๐ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๖๔ กระผม/อาตมภาพมีงานตั้งแต่เช้ายันค่ำ โดยเฉพาะการสอนหนังสือออนไลน์และการประชุมออนไลน์ ซึ่งการสอนหนังสือนั้น ต้องบอกว่าเป็นงานที่ใช้กำลังกายกำลังใจสูงมาก ด้วยหวังประโยชน์ตรงที่ว่า ให้พระภิกษุสามเณรของเราที่ได้เข้ามาเรียนในระดับมหาวิทยาลัย มีจิตสำนึกถึงความเป็นพระภิกษุสามเณรของตน อย่างน้อย ๆ ถ้าไม่สามารถที่จะสร้างความเจริญให้กับพระพุทธศาสนาได้ ก็อย่าได้เป็นคนทำให้ศาสนานี้พังลงไปด้วยตนเอง..!

ส่วนวิชาการอื่น ๆ นั้นไม่จำเป็น เพราะว่าใครก็สามารถที่จะบรรยายถวายความรู้แก่พระภิกษุสามเณรได้ โดยเฉพาะหาอ่านเอาเองก็ได้ ในเมื่อเป็นเช่นนั้นจึงต้องทุ่มเทกำลังกายกำลังใจสูงมาก

ถ้าจะเปรียบไปแล้วก็เหมือนดั่งที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ตรัสเอาไว้ว่า พระองค์ท่านแสดงธรรมเหมือนกับราชสีห์จับเหยื่อ ไม่ว่าเหยื่อจะตัวใหญ่หรือว่าตัวเล็กก็ตาม ราชสีห์จะทุ่มเทกำลังเต็มที่เสมอ จึงทำให้ราชสีห์สามารถจับเหยื่อได้เกือบทุกครั้ง มีโอกาสพลาดน้อยมาก

แต่คราวนี้การที่เราจะทุ่มเทกับการงานสิ่งหนึ่งสิ่งใดอย่างเต็มที่นั้น ส่วนที่เราจะลืมไม่ได้เลยก็คือ เราต้องรู้สึกตัวอยู่เสมอว่าเราจะตาย ในเมื่อรู้ตัวว่าต้องตาย เรามีเวลาแค่ตอนนี้ เดี๋ยวนี้เท่านั้น เราก็ต้องทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุดเท่าที่จะดีได้ อย่างที่อาตมภาพเคยใช้คำพูดว่า "แหงนหน้าก็ไม่อายฟ้า ก้มหน้าก็ไม่อายดิน อยู่คนเขาก็รักใคร่ ไปคนเขาก็คิดถึง"

ถ้าหากว่าใครตั้งใจจะทำให้ได้แบบนี้ ส่วนหนึ่งที่จะลืมไม่ได้เลยก็คือมรณานุสติ เราพร้อมที่จะตายอยู่เสมอ ในเมื่อเราจะตายแล้ว งานทุกอย่างเราทำเหมือนกับเป็นงานชิ้นสุดท้าย ถึงตายลงไปก็ไม่มีภาระอะไรคาใจให้กับเราอีก เพราะว่าทุกอย่างได้ทำอย่างเต็มที่แล้ว

เพียงแต่ว่าน้อยคนนักที่จะทำได้อย่างนี้ เนื่องจากว่าส่วนใหญ่แล้ว ใจก็ยังมีห่วง พะวงหน้าพะวงหลัง ก็คืออาจจะติดด้วยฐานะ ด้วยยศศักดิ์ ด้วยตำแหน่ง ซึ่งทุกอย่างจะเป็นเครื่องร้อยรัดให้เราติดอยู่กับวัฏสงสารนี้ บางทีก็สำนึกขึ้นมาได้แวบ ๆ เหมือนกับฟ้าแลบผ่านในที่มืด ก็จับไม่ติดอีก กว่าจะรอให้ฟ้าแลบอีกครั้ง ก็ไม่ทราบเหมือนกันว่าจะนานเท่าไร