[สุธรรม]

ข้าวแข็งโป๊กและมามากจนกินกันไม่หมด

อาตมาจิ้มลงไปที่ข้าวผัด บริกรหญิงจดรายการลงใบสั่ง แล้วฉีกแคว่กส่งให้บริการชายรูปร่างล่ำเตี้ยใส่แว่นสายตา รายนั้นวิ่งเอาใบสั่งไปส่งให้พ่อครัว ส่วนสาวเจ้าเธอไปรับรายการจากทางโต๊ะของป้ามอย ซึ่งไม่รู้ว่าสั่งอะไรกันไปบ้าง เวลาผ่านไปสิบกว่านาที บริกรชายก็เอาข้าวผัดมาส่งพร้อมกับน้ำเปล่าแก้วใหญ่ โอ้..พระเจ้า ข้าวผัดสุมมาบนจานจนเป็นภูเขาเลย มีผักสดจำพวกแครอตหั่นมาอีกขยุ้มหนึ่ง อาตมาลองตักมาชิมคำแรก รสชาติไม่เลวทีเดียว มีเนื้อไก่หั่นชิ้นเล็ก ๆ แทรกมาด้วย เสียแต่ข้าวแข็งเป็นหัวอ้ายโจรเท่านั้น...

กล้ำกลืนฝืนฉันลงไป กว่าจะหมดก็เกือบจะวายชีวา และเป็นเหตุให้แอปเปิลที่น้องเก๋ซื้อมาเหลืออย่างไม่น่าจะเป็นไปได้ ใครไปคิดว่าเขาจะให้ข้าวมามากขนาดนี้ ทางโต๊ะโน้นได้ยินว่าสั่ง Salad แต่สิ่งที่ได้มาน่าจะเป็น Palad (ประหลาด) มากกว่า "กินไปบ่นไป" เหมือนกับรายการทีวีที่ผู้ดำเนินรายการโดนปลดออกจากนายกรัฐมนตรีไปเลย ส่วนมากก็เป็นเรื่องข้าวที่แข็งและมามากจนสองคนกินจานเดียวกันยังไม่หมด ท้ายสุดก็เรียกบริกรมาเก็บเงิน ควักกระเป๋าจ่ายไป ๓,๐๗๐ รูปี ตกจานละ ๑๗๕ บาท อิ่มจนจุกแบบนี้ไม่ถือว่าแพง..!

อาตมาเดินอ้อมไปด้านหลังเพื่อเข้าห้องน้ำซึ่งอยู่ข้างครัว เห็นพ่อครัวกำลังผัดอาหารอีโล้งโช้งเช้งอยู่ กลิ่นลอยเข้ามาในห้องน้ำเต็มที่ จึงต้องรีบฉี่รีบราดน้ำ เมื่อกลับออกมาบรรดาสาว (แก่) ก็ผลัดกันไปเข้าห้องน้ำบ้าง นายทองซึ่งแอบไปกินอาหารที่ไหนก็ไม่รู้ ? มารออยู่ตรงหน้าบันไดสองขั้น เมื่อพวกเรามากันครบก็พาเดินออกจากพิพิธภัณฑ์ โผล่ไปที่จตุรัสซึ่งทั้งนักท่องเที่ยวและชาวบ้านเดินกันไขว่ไปหมด เลี้ยวซ้ายพาไปจนถึงสุดทางที่มีรถตู้ใหม่เอี่ยมจอดรออยู่ เมื่อเห็นพลขับหน้าปรุยับยู่ยี่ไม่ใช่นายสามานย์อาตมาก็ชะงัก แต่นายทองดันหลังให้ขึ้นไปเลย แปลว่าใช่รถของเราแน่ ๆ...