[เถรี]

คราวนี้ในวิธีการปฏิบัตินั้น องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ให้ไว้ เฉพาะในส่วนของสมถกรรมฐานก็มีถึง ๔๐ กอง เหมาะสำหรับบุคคลที่มีจริตต่าง ๆ กันไป ไม่ได้มีอะไรดีกว่ากัน บุคคลที่เป็นครูบาอาจารย์ท่านถนัดแบบไหน ท่านก็สั่งสอนแบบนั้น เราเองชอบใจแบบไหนก็ทำตามแบบนั้น อย่ามัวเอาเวลาไปถกเถียงกันว่า "ของใครดีกว่า ?" เพราะว่าถ้าจะนับสายกรรมฐานจริง ๆ มีแต่สายของพระพุทธเจ้าเท่านั้น ครูบาอาจารย์ท่านศึกษาไปใน ๘๔,๐๐๐ พระธรรมขันธ์ ชอบใจตรงไหนก็หยิบเอาไปใช้งาน เมื่อเกิดความคล่องตัวขึ้นมา มีผู้ชอบใจปฏิบัติตาม ก็กลายเป็นสายกรรมฐานขึ้นมา

เหมือนอย่างกับคนเปิดร้านอาหาร เราอาจจะถนัดทำก๋วยเตี๋ยว อีกฝ่ายหนึ่งมีข้าวผัดกระเพรา ร้านโน้นมีไก่ย่างส้มตำ เราไปบอกว่าของเขาไม่ใช่อาหารได้ไหม ? ก็ไม่ได้ สำคัญอยู่ตรงที่ว่าใครชอบแบบไหน ก็หากินแบบนั้น เราถนัดแบบไหน เราก็ปฏิบัติแบบนั้น แต่อย่าปฏิเสธแนวทางปฏิบัติธรรมสายอื่น หลายท่านในที่นี้เคยปฏิบัติธรรมในสายอื่นมา พอมาเจอแบบพองยุบ ใจมักจะรู้สึกต่อต้านว่า "เอ๊ะ..นี่ไม่น่าจะใช่แบบที่เราชอบ"

กระผม/อาตมภาพอยากจะบอกว่า ให้ทุกท่านลองทำใจดูก่อน สมมติว่าถ้าเป็นเงินทอง เราใช้เงินบาทจนชิน อยู่ ๆ มีคนเอาเงินดอลลาร์ เอาเงินหยวน เอาเงินยูโรมาให้ เราจะไม่ทดลองใช้ดูสักหน่อยหรือ ? ลองทำดูก่อนว่าของเขาดีจริงไหม ? เราอาจจะพบกองกรรมฐานที่เหมาะกับเราในที่นี้ก็ได้ แต่ถ้าหากว่าไม่เหมาะกับเรา แต่เราศึกษาอย่างเข้มข้นจริงจัง จนกระทั่งมีความคล่องตัว มีความชำนาญ ถ้าใครถนัดแบบนี้ เราก็สามารถที่จะแนะนำเขาได้ ถ้าเขาถนัดแบบนี้ มีข้อติดขัด เราก็แก้ไขให้เขาได้

ส่วนการปฏิบัติแบบเดิมของเรา ถ้าเราทำจนชำนาญ เราชอบแบบนั้น ถ้ามีใครต้องการ เราก็แนะนำสั่งสอนเขาได้ แปลว่าเราจะมีความรู้ความสามารถในกองกรรมฐานมากขึ้น แตกฉานขึ้น จัดเป็นอุบาสก อุบาสิกา หรือว่าเป็นภิกษุ ภิกษุณี ที่สมกับเป็นพุทธบริษัทที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไว้วางพระทัย มอบพระพุทธศาสนาเอาไว้ให้พวกเราดูแล

เรายิ่งรู้มากเท่าไรก็ให้การแนะนำบุคคลอื่นได้มากเท่านั้น เหมือนกับเป็นหมอแล้วรู้จักรักษาหลายโรค คนไข้ป่วยมา ถ้าอยู่ในขอบเขตที่เรารักษาได้ เราให้การรักษาไปแล้วประสบความสำเร็จ ก็เท่ากับเรายืนยันกับเขาว่า หลักธรรมขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้นมีหลากหลายมาก เพียงแต่ว่าส่วนไหนเหมาะสมกับเรา เราก็เก็บ ก็หยิบ ก็จับขึ้นมาใช้งาน เอามาปรับปรุง ขัดเกลา กาย วาจา และใจ ของเราให้ดียิ่ง ๆ ขึ้นไป จนกระทั่งท้ายสุด ถ้าหากว่าทำถึงที่สุดก็คือหลุดพ้นจากกองทุกข์เข้าสู่พระนิพพาน