[เถรี]

การเป็นนักปฏิบัติธรรมที่ดีต้องไม่สนใจจริยาคนอื่น ตั้งหน้าตั้งตาแก้ไขตนเองอย่างเดียว ไม่ใช่ต่อหน้าอย่างหนึ่ง ลับหลังอย่างหนึ่ง เรื่องพวกนี้จริง ๆ แล้วไม่จำเป็นจะต้องมาพูด แต่ว่าทนรำคาญไม่ไหว ถ้ายังมีอยู่ต่อไปไม่รู้จบ ก็บริหารวัดกันไปเองก็แล้วกัน..!

โดยเฉพาะกระผม/อาตมภาพ ถ้าไปแล้วก็คือไปเลย ไม่ต้องเสียเวลาไปขอร้องอ้อนวอน ไม่มีกลับมาอีก อย่าทำให้รำคาญมากไปกว่านี้ ทุกวันนี้ก็ต้องใช้ความอดทนอย่างมากแล้วที่จะกัดฟันอยู่ที่นี่ อย่าคิดว่าลงทุนอะไรไปมากมายแล้วจะมีห่วงหาอาลัย ๗-๘ วัดที่ผ่านมาก็ทิ้งมาหมดแล้ว ถ้าทิ้งวัดท่าขนุนอีกสักวัดหนึ่งก็คงจะไม่แปลกอะไร..!

ในแต่ละวันตั้งแต่ลืมตาตื่นขึ้นมา ให้ตั้งหน้าตั้งตาขัดเกลากิเลสตัวเอง ไม่ใช่เพิ่มกิเลส กิริยาไม่ดีก็พยายามปรับปรุง วาจาไม่ดีพยายามแก้ไข ยิ่งคนเก่า ๆ ก็จะรู้ เทปบันทึกเสียงธรรมของหลวงปู่สายท่านมีอยู่ คนเรานิยมปุปผภาณี ก็คือคนที่พูดแล้วมีกลิ่นหอมเหมือนดอกไม้ ไม่ใช่คูถภาณี พูดแต่สิ่งที่เหม็นเหมือนขี้ แต่พวกเราฟังแล้วก็เลยหูไป ไม่เคยเก็บเอามาใช้งาน

ถ้าเป็นหลวงพ่อวัดท่าซุง ท่านบอกว่าสู้หมาก็ยังไม่ได้..! ต้องดูไอ้พวกตัวแสบหน้าสำนักงานเจ้าอาวาส เปิดประตูไว้อย่างไรก็ไม่กล้าเข้า เพราะว่าเคยโดนดุไป แต่ไอ้พวกเรา เผลอเมื่อไรก็ลอดซ้ายลอดขวาไปเรื่อย แล้วก็ช่วยกันปิดช่วยกันบัง "เดี๋ยวหลวงพ่อจะรู้" ไม่อยู่แค่วันสองวัน ก็ทำเรื่องใหญ่ขึ้นมา จะอยู่กันอย่างสุขอย่างสงบสักทีไม่ได้หรืออย่างไร ?

ขอให้รู้ว่าเราทำอะไรก็ตามมักจะอยู่ในสายตาคนอื่น ไอ้สิ่งที่คิดว่าดีนักดีหนา คนที่เขารู้ เขามองไปก็ได้แต่เวทนา เพราะว่าเอากิเลสไปอวดคนอื่นเขา มีแต่ต้องปล่อย ต้องละ ต้องวาง ขัดเกลาตนเองไปเรื่อย ทำหน้าที่ของตนให้ดีที่สุด ใครจะรู้จักไม่รู้จัก ใครจะให้ความสำคัญไม่ให้ความสำคัญ ช่างหัวมัน..! หลักธรรมสำคัญที่สุด ที่ต้องให้ความสำคัญกับหลักธรรม เพราะว่าเป็นที่พึ่งของเราทั้งในปัจจุบัน ทั้งในอนาคต และถ้าสามารถเข้าสู่ประโยชน์สูงสุด คือพระนิพพานได้ ก็จะเป็นสิ่งที่วิเศษมาก แต่พวกเรายิ่งทำก็ยิ่งห่าง ดูแล้วไม่รู้ว่าจะสงสารดีหรือรำคาญดี

แต่ละคนเป็นแค่เศษฝุ่นในจักรวาลเท่านั้น แต่ไปแบกตัวกูของกูเอาไว้เต็มที่ ถ้าไม่ได้อย่างใจกูก็เป็นเรื่อง ขอให้แก้ไขเสียใหม่ ถ้าหากว่ามีอีก อาตมาก็ขอไปโดยที่ไม่บอกไม่กล่าวด้วย อยากจะทำอะไรก็ทำกันให้พอใจไปเลย แทนที่จะควบคุมบังคับตัวเอง กลับจ้องไปควบคุมบังคับคนอื่น บ้าหรือเปล่า..?! ตัวเองยังบังคับไม่ได้เลย

เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ ความจริงไม่จำเป็นที่จะให้คนนอกเขารับรู้ แต่ถ้าไม่พูด คนเขาก็จะคิดว่าวัดท่าขนุนวิเศษเลิศลอยไปหมด แต่ความจริงแล้วมีแต่หนอนมีแต่แมลง คอยบ่อนคอยเบียน คอยกัดคอยแทะจนวัดพรุนไปหมดแล้ว ถ้าไม่บอกไม่กล่าวเอาไว้ คนที่เขาตั้งใจมา เพราะคิดว่าวัดดี ครูบาอาจารย์ดี ต้องเจอแต่คนดี ๆ พอไปเจอ "เหี้ยหางแดง" เข้าก็คงได้เผ่นหนีจากวัดไปกันหมด..!

ขอบอกว่าจะเตือนออกอากาศแบบนี้เป็นครั้งแรกแล้วก็ครั้งสุดท้าย ถ้าหากว่ามีอีกก็ไปเตือนไปสอนตัวเองก็แล้วกัน วันนี้ต้องขออภัยญาติโยมทางบ้านด้วย ที่ต้องมาฟังเรื่องไม่เป็นเรื่องแบบนี้ แต่ถ้าหากว่าใครฟังแล้วมีประโยชน์ก็ขออนุโมทนาด้วย..ขอเจริญพร


พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพุธที่ ๑๔ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๖๔
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)