[เถรี]

ในช่วงที่ผมไปเรียน ไม่ว่าระดับปริญญาตรี ปริญญาโท ปริญญาเอก สิ่งหนึ่งที่ผมดีใจมากก็คือ พบอาจารย์บางท่านรักและเคารพพระเณรแบบสุดจิตสุดใจเลย ขอออกชื่อไว้ที่นี่ก็ได้ คือ พลตรีเฉลิมชัย เสียงใหญ่ ท่านเคยเป็นผู้อำนวยการกองอนุศาสนาจารย์กองทัพบก ตอนนี้ท่านเกษียณอายุแล้ว ท่านระมัดระวังและให้ความเคารพพระเณรอย่างสูงสุด ประมาณว่าทุกรูปอย่างน้อยคือพระโสดาบัน..!

แม้กระทั่งการรับของจากพระจากเณร บางทีผมก็ตั้งใจแกล้งครับ กระผมถือไมค์ลอยอยู่ ถึงเวลาผมก็ส่งด้านหัวให้ ถ้าท่านรับก็แปลว่ามือจะต้องอยู่สูงกว่าพระ ซึ่งเรื่องพวกนี้ถ้าหากว่าใครที่เป็นพิธีกร หรือว่าเป็นผู้ช่วย เวลาส่งข้าวส่งของ รับส่งเทียนชนวนให้กับพระหรือให้กับประธานในงาน จะสังเกตว่า ไม่ว่าจะส่งหรือจะรับ มือเราต้องอยู่ต่ำกว่าเสมอ ในเมื่อผมตั้งใจส่งด้านหัวไมค์ให้ ท่านไม่รับ แต่ท่านแบ ๒ มือให้ผมวางลงไปแทน

แค่ท่านบรรจุเข้าเป็นอนุศาสนาจารย์ได้ไม่นาน ตอนนั้นท่านน่าจะยศร้อยโท ก็งัดข้อกับผู้บัญชาการกองพล..ยศพลตรีครับ ที่ให้โอวาทโดยเรียกทหารใหม่ว่า "ไอ้เณร" ท่านยกมือขัดคอกลางคันเลยนะครับว่า "ขออภัยครับท่านผู้บัญชาการ คำว่า "เณร" มาจาก "สามเณร" แปลว่าเชื้อสายของสมณะ เป็นบุคคลที่ควรเคารพ กรุณาตัดคำว่า "ไอ้" ออกด้วยครับ..!"

ถ้าเป็นพวกคุณกล้าไหม ? อนาคตตัวเองนะครับ ทำให้ผู้บังคับบัญชาเหม็นหน้านี่เป็นเรื่องทุกราย แต่ว่าเพื่อความถูกต้องอาจารย์ท่านกล้า..!