[เถรี]

"เดินไปจนกระทั่งถึงทะเลสาบ ทำไมถึงแห้งขนาดนี้วะ ? ภูเขาหยางเหม่ยหยงก็ยังอยู่ตรงหน้านั่นแหละ เพียงแต่ไม่รู้ว่าเป็นมุมเดียวกับที่เราขึ้นไปที่ทะเลสาบน้ำนมหรือเปล่า แต่ที่เหมือนกันอยู่อย่างหนึ่งก็คือ ลมที่พัดมาจากภูเขาแรงและหนาวมาก บรรดานักท่องเที่ยวก็ไปอัดกันอยู่ตามสถานที่ชมวิวซึ่งเขาจัดให้ถ่ายรูป อาตมาเองเห็นน้ำแห้งจึงเดินลุยลงไปในทะเลสาบเลย ไปดูว่ามีอะไรดีเขาถึงมากัน ลงไปเห็นน้ำไหลอยู่กว้างประมาณ ๑ ศอก ก็เลยลงไปล้างหน้าล้างตาแล้วก็วักดื่มด้วย..หมดเรื่องไป

เมื่อถ่ายรูปมุมต่าง ๆ จนหมดแล้ว เห็นว่าไม่มีอะไร อาตมาก็เดินกลับ กำลังจะพ้นเขตทะเลสาบแห้งก็สวนกับคุณตั้วที่เป็นหัวหน้าคณะ คุณตั้วบอกว่า “พระอาจารย์ครับ ตรงนี้ไม่ใช่ครับ ต้องเดินลึกเข้าไปอีก” อาตมาเห็นว่ามีคนเดินไปอีกทางหนึ่ง อ้อมกระโจมธงมนต์ที่เขาทำเป็นรูปเจดีย์เข้าไป พอเริ่มเดินตามไป พวกเราส่วนใหญ่ก็ตามมาใกล้ ๆ ไล่ ๆ กันแล้ว ปรากฏว่าพอเดินสุดทาง แม่เจ้าโว้ย...คนจีนล้านแปด..! ...(หัวเราะ)..."