[เถรี]

"คราวนี้พวกเรามีเวลาก็เดินเลาะทางด้านในซึ่งเป็นเส้นทางที่เลียบไปกับลำห้วย ถึงได้เห็นว่าตามก้อนหินริมห้วยมีการแกะภาพพระโพธิสัตว์บ้าง เทพพิทักษ์ในพระพุทธศาสนาบ้าง พระคาถา โอม มณีปัทเมหุม บ้าง เยอะแยะไปหมด พวกเราเดินเลาะไปจนถึงหน้าวัดชงกู่

อาตมามีเวรมีกรรมอยู่คนเดียว ก็คือนักท่องเที่ยวไล่ตามถ่ายรูป บางคนก็ตะโกนเรียกแบบไม่ต้องเกรงใจกันเลย ประมาณว่ากรุณาหยุดให้ถ่ายเสียดี ๆ..! ด้วยความที่ว่ามีเครื่องกันหนาวน้อยที่สุด ก็คือนอกจากถุงเท้าแล้ว หมวกก็ไม่ใส่ ถุงมือก็ไม่ใส่ ก็เลยทำให้เขาคิดว่า เหล่าซือฝู่น่าจะพลังวัตรสูงส่งมาก หารู้ไม่ว่ามีเจ้าที่ท่านช่วย ...(หัวเราะ)...

คนโน้นเดินไปถ่ายรูปทางโน้น คนนี้เดินมาถ่ายรูปทางนี้ กว่าจะไปรวมตัวกันที่หน้าวัดชงกู่ พี่แพนด้า Eric ก็รอแล้วรออีก รอจนกระทั่งแกรำคาญ คือถ้าวันไหนแกหงุดหงิดขึ้นมา แกก็จะแกว่งธงของแก ซึ่งแกไม่ได้ติดธง แต่ติดรูปหมีแพนด้าแทน..!

พอมากันครบก็พาเดินขึ้นไปในวัดชงกู่ ปรากฏว่าไปเจอของดี ตู้จำหน่ายวัตถุมงคลวัดนี้เป็นของแท้หมดเลย เทอร์คอยส์ก็แท้ อำพันก็แท้ เขาจามรีก็แท้ คิดว่าเอาละวะ..ในที่สุดเราก็เจอของที่ต้องการแล้ว กำลังจะหาว่ามีพระเจ้าหน้าที่ขายของอยู่ที่ไหน ปรากฏว่าเสียงกลองลั่นตึง ตามด้วยเสียงพระสวดมนต์ เวรแล้วละครับ...พระท่านกำลังทำวัตรเช้ากันอยู่ แล้วพระจีนสวดมนต์ทีเป็นชั่วโมง ๆ จึงได้แต่ยืนน้ำลายหก ในที่สุดทุกคนก็ตัดใจว่า "ไม่ซื้อก็ได้วะ"...