[เถรี]

คำว่า สักกายทิฏฐิ ก็คือเห็นว่าตัวเราเป็นเรา ทั้ง ๆ ที่ความจริงแล้ว ตัวเราหรือร่างกายนี้เป็นแค่เครื่องอาศัยชั่วคราวเท่านั้น เรามีหน้าที่ดูแลรักษา บำรุงไปตามอัตภาพ เพื่อเก็บกายสังขารนี้เอาไว้ปฏิบัติธรรม จนกว่าที่จะก้าวล่วงจากกองทุกข์

แต่คนเราส่วนใหญ่แล้ว เมื่อมาอาศัยร่างกายนี้อยู่ ก็มายึดว่าตัวกูของกู ในเมื่อตัวกูของกู ก็ต้องดูดีที่สุด ดูสวยที่สุด บางคนไม่แต่งหน้านี่ออกจากบ้านไม่ได้เลย กระผม/อาตมภาพเคยเจอสุภาพสตรีบางท่าน แต่งหน้าที ๒ ชั่วโมงครึ่ง ๓ ชั่วโมง ซึ่งเป็นเวลาปกติของเขา

ตรงจุดนี้ตำหนิกันไม่ได้ เพราะว่าตราบใดที่เรายังยึดมั่นถือมั่นในร่างกายนี้อยู่ เราก็จะมีอาการเช่นเดียวกับเขา เพียงแต่ว่าความยึดมั่นถือมั่นนั้นมีมากน้อยกว่ากันเท่าไร คนที่ยึดถือมาก การแสดงออกก็มาก คนที่ยึดถือน้อย การแสดงออกก็น้อย

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ถ้าเราสามารถรักษาศีล ๘ ได้ครบถ้วนสมบูรณ์ จึงเอื้อต่อการปฏิบัติธรรมเป็นอย่างสูง เพราะว่าเพิ่มเติมจากศีล ๕ มาอีก ๔ ข้อ เพียงแต่ว่าข้อที่ ๗ กับข้อที่ ๘ เราจับมารวมกัน แล้วดึงข้อที่ ๙ ในศีล ๑๐ มาเป็นข้อที่ ๘

ในเมื่อสิกขาบทมีมาก สิ่งที่ต้องระมัดระวังมีมาก การที่เราตั้งสติระมัดระวังไม่ให้ผิดศีล จึงสร้างสมาธิให้เกิดโดยไม่รู้ตัว ดังนั้น...ถ้าเรารักษาศีลได้สมบูรณ์บริบูรณ์ เมื่อมาภาวนา จึงทรงสมาธิได้เร็วเป็นพิเศษ เพราะว่าศีลนั้นเอื้อต่อการมีสมาธิ และสมาธินั้นเอื้อต่อการมีปัญญา

ถ้าหากว่าเป็นญาติโยมผู้ชายที่เคยบวช พระอุปัชฌาย์อาจารย์ท่านจะบอกอนุศาสน์ มีคำที่ว่า สีลปริภาวิโต สมาธิ มหปฺผโล โหติ มหานิสํโส อานิสงส์ใหญ่ของศีลก็คือก่อให้เกิดสมาธิ อานิสงส์ใหญ่ของสมาธิ คือก่อให้เกิดปัญญา เมื่อเกิดปัญญาแล้วก็ย่อมทำให้ท่านทั้งหลายนั้นชำระจิตของตนให้ก้าวข้ามกามาสวะ ภวาสวะ อวิชชาสวะ ทั้ง ๓ ประการ หลุดพ้นจากกองทุกข์เข้าสู่พระนิพพานได้