[เถรี]

การที่จะเสริมสร้างกำลังของเรา ให้เพียงพอที่จะก้าวพ้นจากความทุกข์ได้ ก็ขึ้นอยู่กับศีล สมาธิและปัญญา ศีลนั้นเราต้องรักษาทุกสิกขาบทให้บริสุทธิ์ ไม่ละเมิดศีลด้วยตนเอง ไม่ยุยงส่งเสริมให้คนอื่นเขาทำ และไม่ยินดีเมื่อเห็นคนอื่นเขาทำการละเมิดศีล ต้องมีการเคารพพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์อย่างจริงใจ ไม่ล่วงเกินด้วยกาย ด้วยวาจา ด้วยใจ และท้ายสุด รู้ตัวอยู่เสมอว่าเราจะต้องตาย ตายเมื่อไรเราขอไปพระนิพพานแห่งเดียว

ถ้าท่านทั้งหลายสามารถวางกำลังใจปักมั่นตรงนี้ได้ แล้วพยายามที่จะใช้สมาธิของเราหนุนเสริม เมื่อศีลของเราบริสุทธิ์ สมาธิของเราจะทรงตัวตั้งมั่นได้ง่าย เมื่อภาวนาจนสมาธิทรงตัวตั้งมั่นแล้ว ให้ทุกคนพยายามประคับประคอง อย่าให้สมาธินั้นหลุดหายไป แม้จะต้องไปทำหน้าที่อื่น ๆ ที่ไม่ใช่การภาวนา ก็ต้องแบ่งอารมณ์ความรู้สึกส่วนหนึ่งอยู่กับองค์ภาวนาไว้เสมอ เมื่อศีลและสมาธิทรงตัว จิตใจก็มีความนิ่ง มีความผ่องใส ปัญญาก็จะเกิด ถ้าหากว่ามีปัญหาในทางโลก ก็จะสามารถแก้ไขให้ลุล่วงไปได้โดยง่าย ถ้ามีปัญหาทางธรรม ก็จะเห็นช่องทางว่า จะแก้ไขอย่างไรการปฏิบัติของเราจึงจะก้าวหน้า

ในเมื่อวันนี้เป็นวันเริ่มต้น จึงฝากขอให้พวกเราพิจารณาว่า ตัวเราเองในปัจจุบันนี้ มีความบากบั่น มีความพากเพียร มีความอดทนต่อการปฏิบัติสักเท่าไร ไม่ใช่ลำบากหน่อยหนึ่งก็ถอย ลำบากหน่อยก็ไม่เอาแล้ว ถ้าเราไม่สามารถทนทุกข์เหนือทุกข์ได้ เราก็ไม่สามารถที่จะเป็นคนเหนือคน โบราณบอกเอาไว้ว่า ลำบากก่อนแล้วสบายเมื่อปลายมือ เราต้องยอมทุ่มเทเหนื่อยยากสักระยะหนึ่งก่อน พอกำลังใจทรงตัวแล้วก็สบาย เพราะว่าเรามีต้นทุนตุนเอาไว้เพียงพอแล้ว

ดังนั้น..ลำดับจากต่อนี้ไป ก็ขอให้ทุกคนเอาใจจดจ่ออยู่กับลมหายใจเข้าออก อยู่กับคำภาวนา จะจับภาพพระหรือเกาะพระนิพพาน จะพิจารณาอย่างไรก็ได้ตามอัธยาศัยของพวกเรา ให้กำลังใจทรงตัวแน่วนิ่งอยู่อย่างนั้น จนกว่าจะหมดเวลาในการปฏิบัติ


พระครูธรรมธรเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
เทศน์ช่วงทำกรรมฐาน ณ บ้านอนุสาวรีย์
วันศุกร์ที่ ๖ พฤศจิกายน ๒๕๕๒