[เถรี]

พระพุทธเจ้าท่านมีมหาปเทส ๔ คือข้ออ้างใหญ่ ๔ ข้อไว้ให้ตีความพระวินัย หนึ่งในนั้นคือ สิ่งที่ไม่สมควร..ถ้าพิจารณาแล้วว่าไม่สมควร..สิ่งนั้นย่อมไม่สมควร ไม้เถื่อนเป็นสิ่งไม่สมควรอยู่แล้ว..พิจารณาแล้วว่าไม่สมควร..ถ้าเราไปซื้อมาก็ย่อมไม่สมควร แปลว่าโดนอาบัติ

คราวนี้อาบัติข้อนี้เกี่ยวข้องกับเงิน เพราะไม่ได้จ่ายภาษี ถ้าถึง ๑ บาทขึ้นไปขาดความเป็นพระเลยนะ

แล้วตกลงคุณจะรักความมักง่าย รักผลประโยชน์ หรือว่าจะรักความเป็นพระของตนเอง ? เป็นพระเป็นเณรแล้วพอทำอะไร สิ่งแรกเลยที่ต้องนึกถึงคือ บัดนี้เรามีเพศต่างจากคฤหัสถ์แล้ว อาการกิริยาใด ๆ ที่เป็นของสมณะ เราต้องทำอาการกิริยานั้น ๆ

พระท่านพิจารณากันอยู่บ่อย ๆ พวกเราฟัง ทำวัตรตามไปก็เห็น แต่ส่วนใหญ่ก็พิจารณาแล้วไม่ได้เอาไปใช้ เจ้าอาวาสวัดท่าขนุนโกยไปใช้หมด..ต่างกันตรงนี้

สมัยอาตมภาพอยู่วัดท่าซุง มีพระอยู่ร่วมกันภายใต้ร่มโพธิ์ร่มไทรของหลวงพ่อฤๅษีฯ ๔๐ กว่ารูป แล้วทำไมถึงออกมาเป็นหลักให้ชาวบ้านเขาได้แค่ ๓ - ๔ รูป ? ก็เพราะว่าที่ออกมาส่วนใหญ่ก็คือบุคคลที่แบกระเบียบวัด แบกศีลพระอยู่จนคนอื่นเขาเหม็นขี้หน้าแล้วว่า "มึงจะเคร่งไปถึงไหน ?"

เรื่องของศีล เรื่องของระเบียบวินัย เราต้องเคร่งไว้ก่อน แต่เคร่งในลักษณะเคร่งครัดกับตัวเอง เพราะว่าโดยปกติแล้วทุกสิ่งทุกอย่าง กฎระเบียบอะไรก็ตาม พอนาน ๆ ไปจะเกิดการล้า ล้าแล้วก็หย่อนยาน ถ้าเราขันตึงไว้แต่แรก ถ้าหย่อนก็จะพอดี แต่ถ้าเราหย่อนตั้งแต่แรกก็จะยานติดพื้นนะสิ..! ไม่รู้จะเหลือความเป็นพระให้ชาวบ้านเขาไหว้ได้สักกี่มากน้อย เพราะฉะนั้น..ตรงนี้เราจำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องคำนึงถึงก่อน

คุยต่อไม่ดี..เดี๋ยวเลยเวลาทำวัตร