[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันพฤหัสบดีที่ ๕ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๖๔ เมื่อวานที่เสียงธรรมจากวัดท่าขนุนหายไป เพราะว่ากระผม/อาตมภาพไปงานศพของนางละออ พุ่มน้อย โยมแม่ของท่านเจ้าคุณพระเมธีปริยัติวิบูล รองเจ้าคณะอำเภอเมืองกาญจนบุรี ซึ่งบ้านของท่านเจ้าคุณอยู่ถึงบ้านพนมนาง อำเภอห้วยกระเจา จากที่วัดท่าขนุนนี่ก็วิ่งไปหลายชั่วโมง ถ้าหากว่าอยู่ฟังสวด ก็ไม่ต้องหวังว่าจะกลับทันเคอร์ฟิว จึงจำเป็นที่จะต้องขออนุญาตบอกลาพวกเราไปโดยสัตตาหะกรณียะ

วันนี้ยังมีภารกิจที่พระเดชพระคุณพระเทพปริยัติโสภณ เจ้าคณะจังหวัดกาญจนบุรี มอบหมายให้นำต้นกล้าฟ้าทะลายโจร ๖๐๐ ต้น ก็ประมาณหนึ่งคันรถกระบะ ไปมอบให้กับพระเดชพระคุณพระเทพสาครมุนี เจ้าคณะจังหวัดสมุทรสาคร ท่านจะได้นำไปปลูกและแจกจ่ายให้กับชาวบ้าน เพื่อใช้ในการป้องกันการแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโควิด ๑๙ ได้ในระดับหนึ่ง

ต้องบอกว่าในเรื่องของงานศพนั้น ไม่ว่าจะโดยตำแหน่ง หรือโดยมารยาท กระผม/อาตมภาพก็ต้องไป พระเดชพระคุณพระราชวิสุทธาภรณ์ รองเจ้าคณะจังหวัดกาญจนบุรี ท่านเคยให้หลักการในการดำเนินชีวิตของฆราวาสเอาไว้ว่า ถ้าคนเรา "เจ็บเยี่ยมไข้ ตายเยี่ยมผี มีแบ่งปัน" ไปไหนก็มีแต่คนรัก ซึ่งตรงนี้ผมลองเปรียบเทียบดูแล้วกับสังคหวัตถุ ๔ ก็ลงกันได้พอดี

สังคหวัตถุ ๔ ประกอบไปด้วยทาน คือการให้ ก็คือ มีแล้วแบ่งปัน

ปิยวาจา พูดดี พูดไพเราะ เวลาเขาเจ็บป่วย ไปเยี่ยมไข้ สอบถามอาการ เวลาเขาตาย ไปเยี่ยมศพ พูดจาให้กำลังใจแก่ญาติที่อยู่ข้างหลัง

อัตถจริยา เป็นการทำประโยชน์ต่อผู้อื่น ซึ่งในส่วนนี้ก็คือการช่วยในเรื่องของกำลังใจจริง ๆ

และสมานัตตตา ที่คนอื่นมักจะแปลกันว่า ทำตนเสมอต้นเสมอปลายแล้วคนจะรัก ผมบอกว่า ถ้าหากว่าเขาทำชั่วเสมอต้นเสมอปลาย คนจะรักหรือไม่ ? เพราะว่าสมานัตตตาตัวนี้ต้องแปลว่า เสมอด้วยตนเอง ก็คือเอาใจเขามาใส่ใจเรา เขาชอบอะไร เราทำแบบนั้น เขาไม่ชอบอะไร เราอย่าทำแบบนั้น โดยที่วัดจากตัวเราเองโดยสามัญสำนึก อะไรดีอะไรชั่ว