[เถรี]

จะว่าไปแล้ว หลักการปฏิบัติธรรมขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้นง่ายมากก็คือ ทำตอนนี้ เดี๋ยวนี้ ให้ดีที่สุดเท่านั้น เพราะว่าอดีตผ่านมาแล้ว ไม่สามารถที่จะแก้ไขอะไรได้ อนาคตก็ยังมาไม่ถึง ไม่สามารถที่จะทำอะไรล่วงหน้าได้ มีแต่ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด อนาคตของเราถึงจะดีตามไปด้วย

แต่คราวนี้ดีที่สุดของแต่ละคนก็ยังไม่เท่ากันอีก เพราะว่ามัชฌิมาปฏิปทา ความพอเหมาะพอดีแบบทางสายกลาง ไม่มีมาตรฐาน ๕๐ เปอร์เซ็นต์ หากแต่ขึ้นอยู่กับกำลังกาย กำลังใจ ตลอดจนกระทั่งบารมีที่สั่งสมมาตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน

หลายท่านก็คงเคยพบเห็นมาว่า มีนักปฏิบัติธรรมบางท่านที่นั่งสมาธิได้ข้ามวันข้ามคืน ขณะที่เราเองบางที ๓ นาที ๕ นาทีก็ฟุ้งซ่านแทบตายแล้ว ถ้าให้ไปนั่งข้ามวันข้ามคืนแบบเขา เราก็ไม่ไหว แต่สำหรับบุคคลนั้นแล้วกลับเป็นเรื่องที่พอดีของท่าน

มัชฌิมาปฏิปทาจึงไม่มีมาตรฐาน ๕๐ เปอร์เซ็นต์สำหรับบุคคลทั่วไป ขึ้นอยู่กับกำลังกาย กำลังใจ กำลังบุญบารมีที่สั่งสมมา โดยเฉพาะการเข้าถึงธรรม ยิ่งเข้าถึงธรรมได้สูงเท่าไร ก็พร้อมที่จะเอาชีวิตแลกกับธรรมะนั้นได้เสมอ ก็คือเห็นว่าธรรมะเป็นเรื่องที่สำคัญที่สุด ไม่ใช่ชีวิตของเราสำคัญที่สุด

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ หลายคนที่ไม่สามารถที่จะทำได้ ก็ไม่ใช่เรื่องที่น่าตำหนิ แต่ควรที่จะใช้ความเพียรพยายามของตนให้มากยิ่งขึ้น เพราะว่าถ้าเราพยายามเต็มที่แล้ว หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านเปรียบเอาไว้ว่า เหมือนกับเราตั้งใจขึ้นให้ถึงยอดไม้ ในเมื่อตั้งเป้าสูงสุดแล้ว เราก็ต้องพยายามตะเกียกตะกายอย่างเต็มที่ ถึงแม้ว่าจะไปไม่ถึงยอดไม้ ก็ได้สูงสุดเต็มกำลังของเรา แต่ถ้าเราตั้งเป้าหมายเอาไว้ต่ำ ถึงเวลาถ้ายากลำบากขึ้นมา กำลังใจลดน้อยถอยลง เราก็จะยิ่งได้น้อยลงไปอีก

หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านถึงได้แนะนำให้บรรดาลูกศิษย์ทั้งหลาย อธิษฐานขอพระนิพพานในชาติปัจจุบันนี้ เพราะว่าถ้าเราตั้งเป้าหมายสูงสุดไว้ที่พระนิพพานแล้ว ใช้ความเพียรพยายามอย่างเต็มที่ ต่อให้ไปไม่ถึงพระนิพพาน อย่างต่ำสุดก็ได้เกิดเป็นเทวดานางฟ้า สูงไปกว่านั้นก็เป็นพรหมหรืออรูปพรหม แต่ว่าถ้าเอาให้ปลอดภัย ก็เป็นสุทธาวาสพรหมก็คือพรหมอนาคามี หรือว่าพรหมอรหัตมรรค รอเวลาเข้ามรรคเข้าผล เข้าสู่พระนิพพานกันข้างบน ไม่ต้องลงมาเวียนว่ายตายเกิดให้ทุกข์อีก