[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันพุธที่ ๕ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๖ ความจริงวันนี้กระผม/อาตมภาพมีเรื่องหลายอย่างที่อยากจะพูด ก็ต้องแล้วแต่เวลาว่าจะได้สักกี่เรื่อง เรื่องแรกเลยก็คือ วันนี้ไอ้ตัวเล็กโพสต์รูปประคำมือลงในกลุ่มไลน์ ถามว่า "พอใช้ได้หรือยัง ?" ซึ่งกระผม/อาตมภาพตอบไปว่า "พอใช้ได้" เนื่องเพราะว่าลูกประคำนั้นต้องบอกว่า "ช่างฟ้อง" ถ้าเจ้าของไม่ขยันใช้ ก็จะซีด มัว ไม่เงามัน แล้วใช้วิธีขัดก็ไม่ได้อีกด้วย นอกจากนับด้วยมือเท่านั้น

สมัยที่อยู่วัดท่าซุง กระผม/อาตมภาพภาวนาพระคาถาเงินล้านวันละ ๓๐๐ จบ เป็นเวลา ๓ ปี นับจนประคำลูกหวาย ซึ่งโดยปกติก็จะมีผิวเป็นลอน ๆ ลื่นเป็นแก้วไปเลย ใครเห็นก็บอกว่าสวย มีคนอยากจะได้ลักษณะเดียวกัน ไปใช้กระดาษทรายขัดแล้วลงน้ำมัน ก็ไม่เหมือน เพราะว่ามือเราไม่ได้หยาบเหมือนกับกระดาษทราย

ถ้าหากว่านับด้วยมือ นอกจากเป็นการขัดลูกประคำไปในตัวแล้ว พลังหรือที่เรียกว่ากันว่าปราณจากเรา ก็จะเข้าไปอยู่ในวัตถุต่าง ๆ นั้นด้วย

ก็คือไม่ว่าเราจะใช้สิ่งของใด ๆ ก็ตาม พลังชีวิตหรือว่าปราณ จะเข้าไปอยู่ในสิ่งของนั้น ถ้าหากว่าเป็นกระแสที่ดี ใครมาใช้ต่อ ก็จะได้รับแต่สิ่งที่ดีงามไป ถ้าเป็นกระแสที่ไม่ดี ใครมาใช้ต่อก็อาจจะเดือดร้อนวุ่นวายกว่าที่คิด..! โดยเฉพาะในยุคปัจจุบัน มีหลายท่านใช้เครื่องนับอัตโนมัติแทนลูกประคำ กระผม/อาตมภาพขอยืนยันว่า "อย่างไรก็ไม่เหมือนกัน" แต่ว่าก็แล้วแต่ผู้ใช้จะสบายใจก็แล้วกัน

สมัยก่อนการทำลูกประคำนั้นพิถีพิถันมาก อย่างลูกประคำยาวาสนาจินดามณีร้อยไหมเจ็ดสี ของหลวงปู่บุญ วัดกลางบางแก้ว ต้องจารตะกรุดเป็นแกน เมื่อพอกยาวาสนาจินดามณีแล้ว ค่อยร้อยด้วยไหมเจ็ดสี ซึ่งถือเคล็ดกัน อย่างเช่นว่า "ม่วงช่วงโชติ ครามงามล้ำ น้ำเงินเพลินสุข เขียวเหนี่ยวทรัพย์ เหลืองเรืองรุ่ง ส้มสมบูรณ์ แดงแรงฤทธิ์" เหล่านี้เป็นต้น